دوکتور جاواد هئیته
داغ داغا سؤیکنر، اینسان اینسانا،
بو سؤز بابالاردان قالیب یادیگار.
من بو اۆمید ایله گلدیم تئهرانا،
دئدیم: دوستلاریم وار، دوغمالاریم وار.
بیلمیرم بختدیمی، یا طالعیدیمی،
یا وطن سئوگیسی دادیما یئتدی.
یوخ، منی چاغیران دوستوم حکیمدی،
«سنی گؤزلهییرم تئهراندا» – دئدی.
بو ایستی نفسین، بو دوغما سسین
ایستگی قلبینده اۆمید اویاتدی.
دئدیم: شۆکور اولسون، یئنی منیم –
الیم دوستلاریمین الینه چاتدی.
ایچیمده بیر عؤمور هیجران آغریسی،
داها الدن سالیب آغریلار منی.
وطن محبّتی، قارداش قایغیسی
یقین کی، بیر قدر اووودار منی.
بیر زامان بیریدیک، آیریلدیق بیر گۆن،
کۆلّودن آیریلان ذرّهلر اولدوق.
یئنیدن اصلینه قاییتماق اۆچون
بو یئر کۆرهسینده دربهدر اولدو.
یئر گۆنشین باشینا دولانان کیمی،
وحدت نۆقطهسینی آرادیق، گزدیک.
اوشاق آتاسینا اینانان کیمی
اینانیب آیریلیق دردینه دؤزدوک.
ذرّهلر محو اولمور بو یئر اۆزونده،
بیل او ذرّهلریک، محو اولماریق بیز.
جاذیبه قۆّهمیز واردی بیزیم ده،
وحدت دۆنیاسی وار، دئمک واریق بیز.
داغ-داغا سؤیکنر، اینسان-اینسانا،
نه قدر آیریییق دۆنیادا تکیک.
بو گۆن داغیلساق دا بۆتون جاهانا
وحدت دۆنیاسیندا بیرلشهجهییک...
منی ایمتاحانا چوخ چکیب زامان،
فقط او سؽندیرا بیلمهییب منی.
او مئهریبان سسین چؽخماز یادیمدان
دئدین: گؤزلهییرم تئهراندا سنی.
۱۹۹۶