دوقوز یاشیندا ذکی، اوسلو بیر چوجوق: انور...
صینیفده تام ایکی ایلدیر، بیرینجیلیکده اونون
شرفلی بیر آدی وار؛ دایما مۆعلّیملر
سئوردیلر اونو. لاکین او ایمدی چوخ یورغون.
او ایمدی چوخ مۆتفکّیر... جاهاندا ایشته اونون
حیاتی، نشئهسی، اۆمّیدی تک بیر آننهسی وار.
فقط او، بلکه اۆچ آی وار کی، خسته، گیریهنومون
نظرلریله اۆزر بینوایی لئیل و ناهار.
زاواللی آننهسی سؤندوکجه یاوروجوق یانییور،
یانیب دا قوورولویور؛ ان بؤیوک دۆشونجهلری
یارینکی ماتمی گۆلدورمک اۆزره آلدانییور،
فقط قادین اریمیش، اوندا یوخ حیات اثری.
چوجوق دوام ائلهییر درسه هر صاباح؛ لاکین
نه سؤیلهییرسه مۆعلّیم، او بیر شئی آنلاماییر.
دالیب، دالیب گئدیور، درس ایچین، وظیفه ایچین،
توقات یئییرسه ده بیچاره سوسموش، آغلاماییر.
سکیز گۆن اولدو کی، آرتیق خبر یوخ انوردن،
او ایمدی درسه دوام ائتمهییر، قادینجیغازین
قوشار مزارینا اؤکسوزجه آغلار، اینلرکن
گلینجه خاطیره ماضی، دۆشوب قالیر بایغین.
سورار صینیفده مۆعلّیم او کیمسهسیز چوجوغو،
قؽزار دا سؤیلنهرک هر گۆن آرخاسینجا اونون؛
«آمان، ناسیل یاراماز! باخ، بو هفته کئچدی دخی
نه بیر خبر، نه بیر ایز وار؟ دئمک او بیر چاپقین...»
یارینکی گۆن او سولوق چؤهره پۆرملالی تب،
صینیفده عرض-وۆجود ائتدی. درسه باشلاناراق
مۆعلّیم اکشی، چاتیق اۆزله پۆرعیتاب و غضب،
گؤرونجه انوری، قالدیردی:
- ای! چوجوق، منه باخ!
سن، ایشته هانکی جهنمده، سؤیله، نئرده ایدین؟
دۆشونمه، سؤیله!
- افندیم، شئی...
- آه، دنی یاراماز!
ناسیل دا باخ دالییور، سانکی تۆلکودور قورناز!..
چوجوقجیغازدا جاواب: ایشته بیر سۆکوت-حزین...
گؤزونده دالغالانیر اینجه بیر باهار بولودو،
او هپ باخیب دورویور، یوخدور اوندا حیله و سوچ...
سۆکوتا قارشی مۆعلّیم غضبله بیر، ایکی، اۆچ
توقاتلایینجا، چوجوق بیرجه کرره هؽچقیردی:
«آمان، وای، آننهجیگیم!..»، سونرا غشّ اولوب گئتدی؛
بو سس صینیفده اولان جۆمله قلبی تیترتدی.