قاراباغ لی نالان تخلص شاعره

قاراباغ لی نالان تخلص شاعره

یئتیر، ای نامه، مندن عرض سلام،
درگه یاره حالیم ائت اعلام.
سؤیله بولبول دن اول گولوستانه،
یعنی مندن جناب نالانه،
عرض قیل، ای گول ریاض ادب،
دُرّ یکتای بحر عز و شرف،
ای کلام اهلی نین سرفرازی،
طبعده کاینات ممتازی،
ای مدادین نتیجۀ ظلمات،
سؤزلرین ظلمت ایچره آب حیات،
ای سکندر ضمیر و خیضربیان،
کیلکین اعجاز زادۀ عمران،
خدمتین باعث کمالیم دیر،
سبب دولت و جلالیم دیر.
گرچی خدمتده چوخ قصوروم وار،
لطفوه وار امید خاطر زار.
گرچی شیرواندا سن اولان گونلر
عهد و پیمانلار ائتدیک، ای سرور،
ائته مدیم لیک من اول عهده وفا،
منه بو ایشده عیب ائدیر عرفا.
لیک وار الده عذر، معذورم،
من جزای سپبرا معمورم.
وار امیدیم کیم، اول عطا کانی
بنده دن عفو ائده بو نقصانی.
خاصه کی، چرخ کینه بنیان دیر،
خاطریم دهردن پریشان دیر.
خاصه کیم، احسن القواید شوم
شعرا طؤورونو بیلیب مذموم.
خاصا کیم، اول مزویر روباه،
شعرا سیلکینی یازیب گمراه.
ذم اشعاره گر او حیوانی
گتیریب دیر دلیل قرآنی.
باوجودی کی، صاحب قرآن،
مصطفی، اول رسول عالمیان
وصف ائدیب شاعران اسلامی،
خاصه هسّان خوش سرانجامی،
بیر دئین یوخدور ای فسرده ضمیر،
ائدن آیاتی عکسینه تفسیر،
اولمایان راسخ کلام مبین،
خصمین اولسون سنین امام مبین!
شاعری ذم ائدیب اگرچی خدا،
لیک واردیر عقب ده استثنا.
رمزی “ایللللزینه” کافی دیر،
“عمل الصالحات” شافی دیر.
باطل اونلاردو، ای سفه کانی-
کی، ائدیب هجو شاه بطحانی.
باطل اول شخص لردی کیم، هامی
هجو ائدل لردی اهل اسلامی
لیک اونلار کی، گلدی اسلامه،
چاتدیلار عزت ایله اکرامه،
ائتدی لر وصف شاه ابراری،
قیلدیلار مدح آل اتحانی.
اونلارین وصفینی رسول خدا
ائیله‌ییب دیر حدیث ایله افشا.
شعرانین لسانینی اول شاه
سؤیله‌ییب دیر “کلید گنج و ایلاه”.
شعرا وصفینه یئتر بو روموز:
“ان لله تحت عرشی کنوز”*
پایۀ شعری بوندان ائیله حساب،
دئدی: “الشعر و حکمتون”† او جناب،
دخی بو مدعایه دیر برهان
شان احمدده مدحت هسّان.
دخی اولدو “فَرَزدَق” دانا
مدح زین العابده نکته سرا.
سیبت موسی ده قصۀ “دَبَل”
سنه کافی دئییلمی، ای احول؟
باوجودی کی، “دیبل” بدنام،
شهرتی وار، ایچردی باده مدام.
اونا خز خرقه سین امام رضا
سیلئی شعر بکره ائتدی عطا.
سیّد اسماعیل ایدی مئیخواره،
مدح یازمشدی اهل اتهاره.
جعفر صادق، اول وفا کانی،
سیله دن ائتدی کامران آنی.
دئدی شأنینده اول امام هودا
مرحمتدن کی، “نیمه ناصرونا”.
ای ائدن شعری ذم ناقابل،
چوخ تعجبدو عالیم و جاهل،
گرچی بیز شاعر خوش اطواریق،
مادیه اهل بیت اتهاریق،
آب کوثردو باده دن منظور،
ساده دن دیر مراد حور و قصور.
بیزه میخانه باغ رضوان دیر،
ساقیمیز اوندا شاه مردان دیر.
ذاتیمیز عیب دن مبرا دیر،
شعریمیز تاج فرق شیرا دیر.
بیزده دیر طبع شعر پاک هنر،
سینه میز بحر و شعریمیز گوهر.
اولما سرمست غفلت، اول هوشیار،
نه روا دیر مذمت اشعار!
باوجودی کی، سرور دوران
شعردن باغلاییبدو بیر دیوان.
شعر اگر اولسا ایدی شئی کثیف،
اونو ائتمزدی اولیا تصنیف.
اول نه شئیدیر جاهاندا، ای احول
کی، اولا شعر پاک دن افضل؟
گوهر پاک پربها دیر سؤز،
تحفۀ درگه خدا دیر سؤز.
زینت بزم مصطفی دیر سؤز،
مادیه شاه هلتا دیر سؤز.
نئجه کی، اول نظامی استاد
شعر وصفینده ایله‌ییب دیر داد:
“سخن از آسمان فرود آمد،
سخن از عالم کبود آمد،
گر بود گوهری ورای سخن،
آن فرود آمدی بجای سخن*” *
گوش قیل عرض حال مولانا،
بیرجه بیل شعردن ندیر معنا:
شعرا گرچی وصف باده ائدر،
یا کی توصیف شوخ و ساده ائدر،
غرض اولدور کی، وجد حال اولسون،
خاطره نعشۀ کمال اولسون.
حاش لله کی، فرقۀ شعرا،
دئیه مئیدیر هلال، واویلا!
هانسی شاعردیر اول پلید خصال
کی، بیلیب دیر شراب نابی حلال؟
هانسی شاعردی بیلسین، ای غافل،
“اِنَ مَل خَمری” آیه سین باطل.
بیلمیرم احسن القواید ناس -
کی، قوروبدور قواید اوچون اساس،
نیه بر عکسینه قیلیبدی خیال،
گؤتوروب بوینونا بو قدر وبال؟
بند اولوب زابیر کلامه نئچون؟
دوشمه‌ییب دیر کیشی نظاما نئچون؟
عذرو واردیر کی، اهل ظاهر ایمیش،
جهل رسمینده خیلی ماهر ایمیش.
شعر تأویلین ائیله‌ییب انکار،
ائیلییر چوخ مذمت اشعار.
نیه تأویله اولماییر قایل؟
لفظ تأویل سیز اولور باطل.
هر سؤزون ظاهریله باطنی وار،
اهل معنا اولوللا برخوردار.
اکثر آیات اولماسا تأویل،
قالی مبهمده معنی تنزیل.
خود توتاق، وصف باده ائتمکله،
مدح و اوصاف ساده ائتمکله،
شعرالر او مدح ایله هامی،
ائتدی گمراه اهل اسلامی.
ملل سایری، بس ای روباه،
هانسی شاعرلر ائیله‌ییب گمراه؟!
روز و شب جمله مست باده دیلر،
مایل عیش نوش و ساده دیلر.
ائله مئیخواره وار کی، نادان دیر،
بیری کافر، بیری مسلمان دیر.
آنناماز هیچ شعر و باده ندیر،
وصف اشعار و مدح ساده ندیر.
شعر رسمیندن اولماییب آگاه،
هانسی شاعر ائدیب اونو گمراه؟
ایها الابصن القواید زار،
بو خیالیندان ائیله استغفار!
ملل سایره اولوب وصاف،
ائیله ییرسن بو قدر کیم، اوصاف
اهل یئوروپانین فراستینی،
بینیرسن تامام عادتینی.
اهل اسلامه سرزنش دیر ایشین،
دؤنموسن شاهماره، نیش دیر ایشین.
آری، آری، جناب پیغمبر
بو حدیثی وئریبدی خلقه خبر
کی: “گلیر بیر زامان طلوع تأویل
اهل اسلارا اولوللا خوار و ذلیل،
توتار اول وقت کفر دنیانی،
خوار ائدر چرخ اهلی ایمانی.
نه کی جوههال، بلکه عالیم لر
دینیمی، سریمی بینمزلر”.
صدقه، صدّقه رسول الله.
بو هامان عصردیر بیل، ای گمراه!
سن تکی شخص لر آرایه دوشوب،
خاطرین اؤزگه مدعایه دوشوب.
ایندی کی، وار محبتین کفره،
سن ده اونلار کیمی دؤشه سفره.
سن ده گئی چکمه، باشوا قوی ساچ،
سالگیلن رغبت ایله بوینوا خاچ.
یئره چؤکمه، آیاغون اوسته ایشه…
یایدا ایچ پیوه، رُمو ساخلا قیشا.
دخی بوندان سورا یوما…
گرچی سهواً کسیبله سنتوی.
ائیله‌مه غسل، گئتمه حمامه،
باشوا شاپقا قوی، نه عمامه.
هر اوروسه چاتاندا وئر چاستی:
“مایو پاچتئنیئ، سؤیله ایزراستی!”
مسجیده گئتمه، گیر کلیسایه،
سؤیله آللاهین اوغلو عیسی یه،
لحم خینظیره ائتگیلن عادت،
بدنینده زیاد اولور شهوت.
روزه نین اولماسا سنه ثمری،
ساخلا پهریز یئددی هفته لری.
اؤلوون اوستونه کئشیش گتیر،
یئردن آیین خاچپرسله گؤتور.
ائیله‌مه آیۀ حجابه عمل،
سنه حاصل اولا “فامن یمل”.
روسی اؤیرن کی، ای رفعی جناب،
وئره سن منکرو نکیره جاواب.
مالک روز حشر و یوم نوشور،
سنی ائتسین او قوم ایله محشور.
ای ائدن آیینه اؤزونو خطاب،
نم چکیب آیینن دکی سیماب،
فی الحقیقت کی، باخدیم، آیینه سن،
ائتدیگین فکر بکره صد احسن!
لیک میرات کج نماسنمیش،
منکر صورت صفاسنمیش!
بو سفر باخگیلن بو شعر نوعه -
کی، سنین عکسینی سالدی آیینه وه.
دخی مین بعد بؤیله چوخ صورت
سالاجاق اوندا عکس بیر مدت.
ای اؤزون آیینه سانان رسوا،
بونو دا بیل کی، سنگ دیر شعرا؛
احتیاط ائیله، ای گونو قاره،
آیینه سنگدن اولور پاره.
بیلمیرم سنده بو نه حالت دیر،
شعرایه بو نه عداوت دیر؟
بئله معلوم اولور الالظاهر
کی، سنی ترپدیبدی بیر شاعر.
سیّدا، بسدی، طول اولدو کلام،
ختم قیل، والسلام، والاکرام!
———————————-
* گؤیون آلتیندا خزینه‌لر واردیر کی،
اونلارین آچان شاعرلرین دیلیدیر.
† شعر حکمت دیر (فلسفه دیر.)
** سؤز گؤی لردن آشاغی ائندی
سؤز زومرود عالمینن گلدی
سؤزدن قیمتلی گوهر اولسایدی،
سؤز یئرینه او (گوهر) ائنردی.
بیرینجی مصراع قرآنا اشاره دیر (سورۀ رسول)