علی اصغر بئی یه شاماخی بئی لریندن شکایت

علی اصغر بئی یه شاماخی بئی لریندن شکایت

علی اصغر بئی، ایا او کبر ارباب کمال،
عزم اهل کرم، اکرم اصحاب نوال.
سنسن اول آیینۀ حق نمای ازل
کی، اولور سندن عیان صورت کیفیت حال.
عرض حالیم ائشیت، ای سرور فرخنده لقا!
چونکی حال اهلی سن، احوالیما قال، ائیله‌مه قال.
نئچه مدتدی کی، ائل قویدو دبستانه منی،
پیر وقتیمده اولوب مشغله درس اطفال.
آیدا اون ایکی مانات کسدی چیلئنلور دونلوق
کی، هر آیدا چاتار ای سیّد پاکیزه خصال.
باخیبان ظاهر احوالینا اول اشخاصین،
طمع خام ایله بیزده ائله دیک اؤزگه خیال.
او، چیلئن لر کی، اولار وار ایدی تاجر صنفی،
هر نه یازمشدی ایسه دفتره، وئردی فی الحال.
لیک بئی دسته سی نین ساخته اولدو کانی،
اولدو پول وئرمک ایشی اونلارا بیر امر محال.
هرچی سعی اییله‌دی بو امره رئیس مجلس،
گلمه‌دی مجلسه بیر پاره لعیم و مُحتال.
ظاهراَ گرچی عادل بئی ده چالیشدی، اما،
اوندا چوخ نکته وار، اول رمزی بیلیر اهل کمال.
ائیله‌ییب الده بهانه بونو سلطان محمود
کی، وئریب حاجی علی اکبره حق دولت و مال.
او گرک دیر وئره بو امرده اوچ یوز مین اوتوز،
یوخسا بو اوشکولا امری باشا گجتمز بیر سال.
یئنه کؤنلونده کینی یاخشیدی بیر ظاهر ائدئر،
بیلمیرم حیف کی، نعمت بئی ائدیب دیر نه خیال؟
هامی دان حاجی عمر بئی، گرک او پول وئرسین،
کندی وار، تورپاغی وار، تاج و تخت و ماحال.
حسننین چونکی یوخ ایدی غرضینده وئرمک،
اول ساریدان اولدو بهانه اونادا موللا جلال.
هر زامان سورینی کیم، گؤیده چالار اصرافیل
اول زامان حاصل امید بئی دن اولور “ما فی البال”.
بارک الله کی، مردانه ایمیش آغا قدیر،
نه کی یازمشدی او گون دفتره، ائتدی ارسال.
بارک الله، آغا بئی زادۀ حاجی آشور،
هامی دان وئردی ازل، قالمادی بوینوندا وبال.
ایستدیم هجو ائله ییم دئیین بو بئی دوسته سینی،
بیر نفر یار موافق دئدی؛ ای طوطی مثال…
اونلاری ائیله‌مه هجو، عذرلری وار اولارون،
اؤیرنیب آلماغا مجموعه سی بونلار محو سال.
آلماغا اؤیرنن، عادتدو کی، وئرمک بیلمز،
هیچ اولور تندیر آغاج دان، دخی گردون آبدال؟
بونلارین وار ایدی شیرواندا بیر سرخجیلی،
او ایدی سلسله جنبان اومورات جلال.
زبدۀ اهل کرم، آدی کمال نفسی کریم،
اهل شیروانی بیلیردی اؤزونه اهل و عیال.
حاتم ثانی دنیا کی، دم جودینده
یوخ ایدی سایل اوچون حاجت اظهار سئوال.
چونکی اول یوخدو شماخیده، اودور باعث کیم،
بونلار ائیلر اؤزونو هر بیری بیر شخص خیال.
هانی اول شخص لری کی آدینی قویمییشدو چوئن،
پول یازاندا ائله ین بیر بیرینه استجال؟
هانی اول آرشین ایله آی ایشیغین اؤلچن لر،
هانی اول اؤزلورینی ائیله ین اعیانه مثال؟
صاحبا، عفو ائله بو طول کلامیم دیر کیم،
اورییم غصه و محنتدن اولوب مالامال.
ایندی اوچ آیدی کی، ائلدن دخی یوخدور امداد،
قالمیشام گوشۀ محنتده پریشان احوال.
یوخدو بیر شخص من خسته یه سندن محرم،
سن ده انصافه گلیب ائیله یه سن حال سئوال.
بیر دئمیرسن نئچه مدتدی کی، بو سیّد زار،
قالیب آواره و سرگشته، گرفتار مالال.
راماضاندا نه یئدی خون جیردن غیری،
یا کی ایندی نه یئییر نصفدی ماه شوال؟
توت یئدیم بیر گئجه من حاجی الکبر بئی دن،
نه یئسین سؤیله گؤرک ائوده قالان اهل و عیال؟
سیّدم، لیک نه اول سیّد صاحب منبر –
کی، منیم چون ائده‌لر جمع ترید و افسال.
میر کریم تک یوخ اوزوم من ده چیخام بازاره،
دوینک الده، سلام عالم آرا قال و مقال.
بس کی شاعرلیک ایله عالم آرا مشهورم،
باور ائتمز منه بیر فوند پنیره باقّال.
بوندان آرتیق نه آچیم پرده نی، ای کان حیا،
مختصر، یوخدو نه چای، قند، نه گوندوم، نه ذغال.
یا اؤزون جیله سرانجام و یا حاجی دن
رفع حاجت قیل، ایا اکبر ارباب کمال!