فرج بئی آغا بئی اوغلونا

فرج بئی آغا بئی اوغلونا

ای صفاسی کیم، سوجود دورین
فرضدیر اهل عالمه چون حج.
چاکر دولتین بنی عباس،
بندۀ خدمتین بنی خزرج.
ائتمه ین وصف شوکتین ایکن،
گئتمه ین راه خدمتین اوج.
غیر اؤزون یوز سنه تشبئه ائده
حاش لله کی، راست اولسون کج.
شوق دیداری مطبخیندن دیر
کی، قبول ائتدی ناره یانماغی گج.
“هُولَ بِیتیش شَریفکَ فُقَرا
لایَتَفُنَ سایلاً مِنْ فَجّ”*.
چشمۀ جود و لطفتیوز منبع،
قولزوم لطفه سفووز مخرج.
آگه اول، ای نجیب همسایه
کی، منه اوز وئریبدی “اوسرو هرج”.
گرچی یخ دان خواهشیمدی منیم،
شعردن غیری یوخدو بیر آگنج (؟).
نه او سیّد ممنونم کی، خمس آلام،
قاپیمی کس دیره گروه خلج.
نه اونوم وار بو ایل، نه بیر بوغدام،
صاحبا، آز قالیب داغیلماغا دج.
هاتف غیب مژده وئردی منه،
کئی اولان گوهر کلامه مرج!
بوغدا فکرینده هیچ غم چوکمه
کی، فرج دن اولور امید فرج.
اول فراج خان کی، هیچ خان زاده
گؤرمه‌ییب دیر بئله علو درج.
نسلُ بن نسل ذات والاسی
لطفو چوخدو سخایه دیر مدرج.
کعبۀ آرزویه سیّد اوچون
آستانیندان اؤزگه یوخ منه(؟)
————————————-
* سنین شرافتلی ائوین کاسبلارین پناهیدیر،
دلنچینی قاپی دان ناامید غایتارمازلار.