نسیمدن اولا ظاهر سلوک ناهموار

ایریشدی وقت کی، فصل خزان ناهموار،
قیلا سوتک حرکاتین مزاحم اشجار.
سپاه بهمن و دی، لاله و گل اسبابین،
هجوم ائیله‌ییبن غارت ایله یه نه کی، وار.
چمن ظریف لرین رنجیده خاطر ائیله مگه،
نسیمدن اولا ظاهر سلوک ناهموار.
هوا مخالفتیندن تاپیلمایا مطلق،
مزاج نامییه ده اعتدال دن آثار.
صبا لطافت ایلن گلشن ایچره سایر ایکن،
بولا زمان صباتک تغّیر اطوار.
آچوب تعرض الین زمهریر گلزاره،
نه برگ قالا بو غارتده بوستاندا، نه بار.
خوش اول کی، دوتا بو موسمده گوشۀ عزلت،
تردد ائتمه یه مطلق قراره وئره قرار.
حضور ایلن گیره بیر کونجه ابتدای خزان،
سرور ایلن چیخا بیر باغا ابتدای بهار.
آرادا بیلمه یه باران و برف و باد ندیر،
یئتیرمه یه اثر دور خاطرینه غبار.
اونا رفیق همان بیر کتاب اولا، بیر ساز،
اونا ندیم همین بیر قدح اولا، بیر یار.
منم بونون کیمی ایامدا سراسیمه،
اسیر دام بلا و ستم، غریب دیار.
نه سیر قیلماغا پرگارتک تنیمده توان،
نه نقطه تک بیر آراده اوتورماغا یئر وار.
هزار غم متوجه منه، بو هم بیر غم
کی، یوخدورور غم دل ظاهر ائتمه یه غمخوار.
نه بیر رفیق کی، همدرد اولام من مسکین،
نه بیر طبیب کی، درد دل ائیله ییم اظهار.
خزان ایچینده قالان گول بوداغییم کی، هوا
منه شکست وئریب قالمیشام برهنه و خوار.
کیمی کی، دوست دئدیم چیخدی دشمن جانیم،
کیمی کی، یار دئدیم اولدی عاقبت اغیار.
بو فقریلن کی، منیم راحتیم دورور مشکل،
بو حالیلن کی، منیم دیرلیگیم دورور دشوار،
مگر مدد قیلا اول پادشاه کشور علم
کی، علم دیر قامو اشیایه واقف اسرار.
شه سریر نجف، آفتاب اوج شرف،
علی عالی اعلا، قسیم جنت و نار.
امید وار کی، بیر شمّه ای عنایت ایلن،
مجدداً وئره لطف تسلی من زار.
رعایتیمی رجوع ائده پاک نطفه سینه،
یگانه سیّد عرش آستان و کوه وقار.
محمد نجفی و یگانۀ ثانی
کی، صورت حقه دیر ذات پاکی آینه دار.
بلند مرتبه ای کیم، علو قدریندن
حریم درگهینه جبرئیل بولماز بار.
ایا، بلند نظر، ماه آفتاب اثر
کی، رأی پاکین ایلن دیر مرور دهره مدار!
صفای مشربینه اعتماد ائیله‌ییبن،
بیر ایکی نکته بیان ائیله یم من افگار.
تنفر ائیله‌مه کیم، بیکسم من بیکس،
اؤزوم دور اؤز سؤزومو عرضه ائیله ین ناچار.
شها، من ایستر ایدیم بیر زوال سیز سایه
کیم، اوندا اولمایا مطلق مضرت اشرار.
سنه یئتیردی منی هادی ره تحقیق،
دئدی:– بودور کی، دیلرسن، ایتیرمه گیل زنهار!
بو گون امید ایله بیر عمردور کی، درگهینه
بوراخمیشام سر اخلاص و صدق لیل و نهار.
امید وار کی، امیدیم اولمایا حرمان،
امید وار کی، اقبالیم اولمایا ادبار.
جمیع اهل جاهانا بو نکته روشن دیر
کی، مسلم اهل سعادت دیر و شقی کفار.
تمام زمرۀ اسلامه هم مقرر دیر
کی، جمله دن یئنه اولور آل احمد مختار.
بو هم محقق اولوبدور جمیع ساداته
کی، سنسن احمد مختار نسلینه سردار.
دلیل واضح ایلن واضح اولدی کیم، سنسن
گزین اهل جاهان، ملجاء صغار و کوبار.
گرک کی، سن اولاسان جملۀ جاهانا پناه،
گرک کی، سن اولاسان اهل فقره استظهار.
اگر طریق مروت سنه هم اولماسا رسم،
حقیقتینده وفادان تاپیلمایا آثار،
عجب یوخ ائیله سم اکراه اهل ایماندان،
جمیع زمرۀ اسلامدان اولوب بیزار،
نجفده باغلامایام آل خدمتینه کمر،
گئدیب فرنگ دیارینه باغلایام زنّار.
بلالرین چکوبن دؤنمه‌ییب طریقیندن،
دوتوب طریق سلوک مهاجر و انصار.
منی طریقینه اخلاص پاک و صدق درست
چکیبدورور کی، سنه جاندان ائتمیشم اقرار.
اگر گناه ایسه اخلاصیم، ائیله ییم توبه
و گر خطا ایسه صدقیم، قیلاییم استغفار.
اگر قبول و گر ناقبول، خدمتینه
اؤزومو من سانیرام بیر کمینه خدمتکار.
اگر طریقۀ خدمتده قیلمیشام تقصیر
و گر قاپیندا تاپیب بهره، ائتمیشم انکار،
منه حرام اولا راحت کی، تاپمیشام سندن
و گر نه خصمه موکل مُهیمن جبّار.
شها، فضولی افتاده خاک راهین دیر،
همیشه نقد حیاتی سنین یولوندا نثار.
دئمه، کی، مُلکه هوس ائده، یوخسا ماله طمع
نه ملک و ماله باخار دیدۀ اولوالابصار.
اسیر دام بلا دیر و گر نه زیور ایچون
توجه ائتسه، دئگیل اونا دار دنیا دار.
مدام تا فلک تیزگرد دایردیر،
همیشه تا کی، تاپار امر عالم استمرار،
سنی کی، جملۀ عالمده فرد کاملسن،
پناه امن و امانیندا ساخلاسین ستار.