حکایت

حکایت

بیر پادشاه اؤزونین خاص اولان ملازم لری نین بیری سینه خلوتده دئدی کی، سنه بیر سرّ وئریم، گرک دیر هئچ بیر کسه دئمه یه سن. ملازم عهد ائله‌دی کی، دئمنم. پادشاه دئدی کی، من اؤز قارداشیمدان بد ظن اولموشام: قورخرام کی، منی اؤلدوره. سن گرک همیشه منی محافظت ائده سن. و اگر اوندان بیر حرکت بیلسن، فرصت وئرمه‌ییب اونی اؤلدوره سن.
پادشاهین ملازمی بو سرّی اونون قارداشنا دئدی. شاهین قارداشی ملازمدن چوخ رضامندلیک ائله دی.
قضادان عنقریب واختدا پادشاه وفات ائله دی. پادشاهین قارداشی تخت سلطنت ده ایله شدی. فی الحال کی، سلطنته چاتدی، قارداشی نین هامان ملازمین طلب قیلیب، حکم ائله‌دی کی، باشین کسه لر.
دئدی:– ای پادشاه، منیم گناهیم ندیر؟
دئدی:– سنین گناهین اودور کی، قارداشی نین خلعت و انعامیندان بهره ور اولا- اولا، سن کی اونون سرّین ساخلامادین، منیم سنه هئچ اعتمادیم یوخدور.