حاجی عبدل احد مطلب زاده یه

حاجی عبدل احد مطلب زاده یه

گلیر نوروز کیم، گول لر چمنده آشکار اولسون،
آچیلسین لاله وگول زینت فصل باهار اولسون.
گلیر اول فصل کیم، نرگیس لر آچسین چشم شهلاسین،
زمستان باده سیندن مست اولانلار هوشیار اولسون.
گؤتورسون باشینی تورپاقدان احیا اولوب گول لر،
چکیب سرو سهی قامت، قیامت آشکار اولسون.
گولوستان ایچره ائتسین نغمۀ پالیزبان بولبول،
سهی سرو اوزره قمری لهجه سی آزادوار اولسون،
خدنگ ژاله نی پر تاب قیلسین رستم نیسان،
دو چشم بهمن و دئی کور چون اسفندیار اولسون.
گتیرسین تاجر باد صبا بار گرانمایه،
مطاع مشک و عنبر، صندل و عود قمار اولسون.
ائدیب صیاد قدرت بیر بئله تدبیر زیبا کیم،
غزال مهر گلسین، برّۀ گردونه یار اولسون.
عجب اولماز غزالی شیر عالمده شکار ائتسه،
تعجب بوندا دیر کیم، بره یه آهو شکار اولسون.
اوتورسون خسرو خورشید تخت آج جمشیده،
آچیب گنجینۀ جودین جاهانه زرنثار اولسون.
لب معشوقه‌لر تک غنچه شکّرخنده قیلماقچون
بسان چشم عاشیق ابر نیسان اشکبار اولسون.
چمنده آتش سینا عیان اولسون گول تردن،
تجّلاسیندا بولبول مثل موسی بیقرار اولسون.
دریده دامن ایله غنچه چیخسین بزم خلوتدن،
زلیخا کیمی بولبول اؤز ایشیندن شرمسار اولسون.
بو گون نوروزدور، تؤک زلفوو رخساروه، ساقی،
گرک دیر کیم، برابر مدت لیل و نهار اولسون.
آیاغی باشین اوچون ائتمه بیر دم باده دن خالی،
الونده ساغر صهبای خورشید اشتهار اولسون.
گرک دیر خوش کئچیرمک بیر بئله موسمده اوقاتی،
مئی اولسون، شکّر اولسون، الده جام خوشگوار اولسون.
بو گون اول گوندو کیم، چنگ اولدو بی شک دشمن –
حیدر، نه عیبی وار اگر چنگینده مطرب، چنگ و تار اولسون.
بو گون اول گوندو کیم، مولا اوتوردو تخت عزتده -
کی، تا اداسی نین روز ستیدی شام تار اولسون.
اگرچی زادۀ سفیان بی ایمان حسادتدن
ایراده قیلدی کیم، پرخاش و جنگ و گیرودار اولسون.
دئییل جای تعجب هینده دن بیر بؤیله بدطینت،
گرک دیر اوت کؤکو اوستونده بیتسین، پایدار اولسون.
گلیب سوق اوکازه موسم حجده قرآن خیمه،
گرک اول زانییه نسلینده بؤیله یادگار اولسون.
سیرشته طینتی اولموشدو چون کیم، نار دوزخ دن،
گرک دیر نارده البته بیر آثار نار اولسون.
درخت پرخبیسه سیندی گرچی تار و مار اولدو،
او نسله ایندی لعنت ائیله ین لر تار و مار اولسون.
درخت طیبه شاه نجف دیر، آل اشرافی
چو اسو ثابت اولدو، رفعی قوی گردون مدار اولسون.
سراج الله نورین ایسته‌دی دشمن اولا خاموش،
ولی حق ایسته‌دی اول نور نور هر دیار اولسون.
مدینه، کربلا، ملک نجف، ارض خراسانی
او نورایله خداوند ایسته‌دی کیم، نوربار اولسون.
دیار شیروانی ائتدی بیر نورایله هم روشن
کی، مخلس لر گؤزو روشن، مخالف چشم تار اولسون.
اگر مندن سئوال ائتسن او نور پاک صبحانی،
چکیب اول استعارتدن دئییم قوی آشکار اولسون.
اودور نسل ولی، نور جلی، سیّد علی آغا
کی، علامه گرک دیر خدمتینده پیشکار اولسون.
فخیم و مفخر و افخم، الیم و عالیم و الم،
فاهیم و مودریک و اعظم، حلیم و بردو بار اولسون.
یگانه فاضل شیروان، ماهین ثبت شه مردان.
اونا هر کیم اولور عدوان یئری دارالبوار اولسون!
الینده خامه سی بدخواهه اولسون اژدها، یارب،
عصاسی دشمن مرهب خصاله ذوالفقار اولسون!
دماغ بد سکاه سونبول آسا اولسون آشفته،
دیل حسّادی، یا رب، لاله کیمی داغیدار اولسون.
نه غم کیم، بیر عهددن اولماسا کاریندان امدادی،
خداوندا، تکی حاجی احد عالمده وار اولسون!
او عبدل مطلیب زاده کی، یوخ مانندی دنیاده،
سخاده شأن والاده شهیر روزگار اولسون!
تجارت پیشه، خیر اندیشه، نخل عزته ریشه،
هنر آسلانینا بیشه همیشه باردار اولسون!
قیلیر کوشیش تجارتچون، دل خلقی زیارتچون،
بینا قویموش عمارتچون، ایلاهی، اوستوار اولسون!
ایلاهی، صادق حاذق اولا هر قولده صادق، ویلای –
حیدره واسیق، محبی هشت و چار اولسون!…
ائدیب دیر والدینین شاد، قویموش خرده بیر آد،
گتیرمیش سو او خوش بنیاد، یارب، برقرار اولسون!
گل، ای آب بقانی ظلمت ایچره آختاران بولبول،
بو سودن ایچ کی، کؤنلون شاد، عمرون پایدار اولسون!
بودور “عیناً تُسَمّی سَلسَبیلاً”، ای بلند اختر!
گلیب بو سودن ایچ، آب بقا چشمینده تار اولسون.
ایچیب بو سویی هر کس کیم، یزیدا ائیله مز لعنت،
او مظلوما سلام ائتمز، اونا سو زهرمار اولسون!
الا، یا حاجییا، دریا نوالا، کان افضالا،
سنه مولای قنبر هر ایکی عالمده یار اولسون!
کئچن ایل عیده بیر لطف قیلدین سیّد زاره،
گرک دیر فیضوون آداب شوکرو صد هزار اولسون.
گرک هر آیدا چاتسین اهل فقره فیض احسانین،
نه اینکی من کیمی ایلدن ایله امیدوار اولسون.
دئییل حاشا شکایت ائتدیگیم، بونلار زرافت دیر،
گرک دیر سؤزده بیر جزئی نمک، ای تاجیدار، اولسون.
بحمدالله، دئییلسن اؤزگه‌لر تک، اهل دانش سن،
تانیرسان قلب ایله اول نقدی کیم، کامل عیار اولسون.
سواد ایله دئییل دیر آدمین هر ایشده تشخیصی،
دئییل آدم هر اول بیر کس کی، قصری زرنگار اولسون.
خز و سنجاب ایله فخرائیله ین کس خیلی حیوان دیر،
گرک دیر زینت انسان علم اولسون، نثار اولسون.
نه اول علمی کی، واردیر منده، بیرده قلب شیطاندا.
گرک دیر علم اولان کسده عمل هم پایدار اولسون.
اگر بیر کیمسه ده علم و عمل اولسا سخاوت سیز،
اینانما جنّته داخل اونون تک خرسوار اولسون.
بولار توام تولد ائیله‌ییب لر، اوچ برادردیر،
گرک دیر هر بیرینه هر اوچو هر ایشده یار اولسون.
سه پایه بیر آیاغی سینسا، دیکی ساخلاماز محکم،
گرک دیر اوچ آیاغ ایله سه پایه برقرار اولسون.
دلایل چوخ بو معنایه، ولی میداندا وسعت یوخ،
یئتیر انجامه، اتمامه گرک دیر اختصار اولسون.
یئتر حاجی احددن خلعت و انعام و احسانین،
خلیفه مالیدیر باغداد ایچینده هر نه وار اولسون.
نه گون سندن کسیب دیر آب لطف و فیض و اکرامین،
غرض کی، شخص شاعرسن سنه بو شیوه عار اولسون.
اگر دنیالاری قویسا سنین آنباروا دولماز،
گرک دیر بو متاعه اؤزگه کس آنباردار اولسون.
جهنم سن، سنه “هل امتلته” سؤیله سه خالق،
سنین “هل من مزید” ایته جاوابین آشکار اولسون.
سنه هر ایل نه قدری پول و خلعت چاتدی آغادن،
سنین بیر گؤرمه‌دیم فصل خازانین نوباهار اولسون.
نه بیر اینونده فاخر جامه، نه کیسنده سیم و زر،
نه بیر شامیندا شامین، نه ناهاریندا ناهار اولسون.
هر اول بیر شخصی آج ایستر خدا، دؤنمز طعنه ومدن، (؟)
گرک دیر کیم، همیشه خوار و زار و خاکسار اولسون.
توتاق حاجی احد قیلدی بو ایل ده اون مانات احسان،
گئت اؤزگه کار تاپ، بوندان سنه حاصل نه کار اولسون؟!
بو گونه شاعر اولماقدان سنه جولابلیق خوش دور،
نه شعر اولسون جاهاندا، هم نه شاعرلیک شعار اولسون.
نسیج عنکبوت افضل دیر ایندی شعر شاعردن،
مطاع فضله مشگل دور کی، مین بعد اعتبار اولسون.
شه سلجوق لردن سونرا گئتدی رونقی شعرین،
باخان یوخدور دخی گر شعر دُرّ شاهوار اولسون.
قناعت قافینی عنقای مغرب تک نشیمن قیل،
نه لازیم دیر هما مانند کرکس جیف خوار اولسون!
چکیل بیر غاره، چک آغوشه بیر یار گول اندامی،
سنه بسدیر جاهاندا گر بئله بیر یار و غار اولسون.
ایلاهی، فاضل شیروان ایله حاجی احد دایم،
جاهاندا کامران و کام بخش و کامکار اولسون!