حاجی حسین افندی یه

حاجی حسین افندی یه

بو پیغامی ائشیتمک هودهودییندن اول ایما نظر
سوار اولدو همان شب بیر سمندر باد پئیمایه.
مگر کیم لیله اسراده سلطان حرم دور بو،
اولوب راکیب بوراقه عزم ائدوب محراب اقصی یه.
او سلطان جلالون جبرئیل اولدو جلو داری،
کئچوردی قاب قؤوسینی، یئتوردی بزم اعظمایه.
یئتیشدی بیر زمان شیروانه اول شاه فلک شوکت –
کی، اهلی دوشموشدو غم و اندوه عظمایه.
کنار نهر سدی ائیله‌دی منزل سعادتله،
او نهرون سویی دؤندی کوثر و عیناً تسمّایه.
جمالیندان تجّلا نوری اولدی هر طرف ساطع،
گؤرن سؤیلردی کیم، موسی گلوبدور تور سینایه.
دوتوب یوز درگه حقه اول شه، ذکر ائتمگین، یا رب،
همان لبیک ایدی یئتدی گوش اهل منایه.
کی، ای ناییب، مناب نقشبند، شاه درویشان،
نه زحمت دور کی، استسقا اوچون گلدون بو موایه.
اگر مقصود باراندییر، بو خود بیر امر آسان دور،
و گر خود آب حیوان دور سنون دور اول فلک پایه.
اگر منظور سودور، آب کوثر یاغدوروم گؤگدن،
وئروم نشو نما، هر خار دؤنسون نخل توبایه.
ملک لر کیم وکیل و حکمران باد و باران دور،
غلاموندور تمامی آنلار، ای شاه گرانمایه.
اگر حکم ائیله سون، گؤگ دن ائنر، یئردن چیخار باران،
دوتر اوراد بسم الله و مجری هاوا و مورسایه.
همان دم یاغدی باران، ائیلدی سیراب اهل شیروانی،
یئتوردی اهل شیروان باشینی اوج ثریایه.
دئدی تاریخ سالی رامز استثنا ایله سیّد،
کی، تاریخ اولماسون اهل کرامت اهل دنیایه.
اگر دال اولمییه، تاریخی دور اول سال زیبانون،
بو گون حاجی حسین پیریمیز چیخدی مصلایه” .
خلوس قدرایله خدمت لر ائتدین دولت-
روسه، نشانلار امپراطور معظمدن عطا گلدی.
نئچه ایللر اونون امرینه سون اوقات صرف ائتدین،
بو نحو ایله وجودوندان جاهانا انجلا گلدی.
دانیشسام حال ماضی دن او بیر، “شرح موتول”دیر،
بشارت لر سنه، مستقبله، ای مقتدا، گلدی.
وجودون اولدو چون اؤز الفتینله مرشد کامل،
سنه تدریسده ادریس دن یوز مرحبا گلدی.
بو گون لرده سنیلن دیر رواج دین پیغمبر،
هزاران رونقه سعی نله شرع مصطقی گلدی.