مفتی موللا حسین افندی یه

مفتی موللا حسین افندی یه

گتیر، ساقی، قدح کیم، کؤنلومه ذوق و صفا گلدی،
یئتیشدیک فیض عظمایه، یئنه فیض خدا گلدی.
اگرچی موسم میزان دیر، ای ساقی گولروخ،
طراوت بخش دهره بیر باهار جانفزا گلدی.
یئنه سیراب اولدوق التفات ابر رحمتدن،
نهال خشکسال عالمه نشو نما گلدی.
درخت آرزو مدتدی کیم، بی برگ و بار ایدی،
بحمدالله، آچیلدی غنچه لر، برگ و نوا گلدی.
تؤکولدو ساغر بلوره مئی وجد نشاطیندان،
قدح لرده حبابین باشینا اؤزگه هوا گلدی.
اوتورموشدوم کئچن شب گوشۀ عزلتده، ای ساقی –
کی، ناگه مژده ایله گوشه غایب دن صدا گلدی.
اولوب عزم رمیم احیا او صوت روح پروردن،
دئییلدی صوت بیگانه، منه چوخ آشنا گلدی –
کی، ای سرخیل فوج شاعران خطۀ قافقاز،
بو مُلکه، آگاه اول، اول خسرو شیرین لقا گلدی.
گلیب بیر ذات کیم، اوندان اولوبدور حل مشگل لر،
دخی غم دفعینه بیر سرور مشگل گشا گلدی.
بحمدالله، نصیب اولدو سنه دیداری بیر ذاتین
کی، ماه طلعتیندن گؤزلره نور و ضیا گلدی.
حسین پاک طینت، مفتی قافقاز کیم، آنین
وجودوندان بو تورپاغا خواص کیمیا گلدی.
سر روحانیان، روح مجسّم، عالیم اعلم،
سورور سینۀ عالم، روان اولیا گلدی.
سانیرسان بیر ید قدرتدو، اولدو غیب دن ظاهر،
بو غایب زاده ظاهر اولدو، دهره یوز جلا گلدی.
چکیب دیر چتر نقصان ائتمه یه یوز مین ریاضت لر
کی، گویا رجعت کبرادو، عصره مرتضی گلدی.
نه قرا بایمان اولدو دیدۀ پرشیوۀ یارین،
او بادام سیه دن عاقبت درده دوا گلدی.
قبول ائتدی حسین بار امانت روز ازّلده،
بو ناسوت عالمینده ائتمه یه عهده وفا گلدی.
امانت عرض اولاندا روز اول جمله اشیایه،
دوشوب خوف و هراسه، جمله اشیادن ابا گلدی*.
ائدیب دیر عهد و پیمان کیم، یئتیرسین دینی تکمیله،
نظام عالمین اجراسینا اول پیشوا گلدی.
محمد مسندینده قایم اولدو نشر حکمت چون،
طلوعندان او شمسین عالمه نور و بها گلدی.
اگرچی چوخلاری تدبیر قیلمیشدی بو منسب چون
ولاکین اول گروهین تیر تدبیری خطا گلدی.
قدرلنمیشدی چون نام حسین تا کی بو منسبله،
بو امرین دهرده اجراسینا حکم قضا گلدی.
زولال چشمۀ حیوانه اولدو عاقبت واصل،
بو خیضرا ظلمت ایچره لطف یزدان رهنما گلدی.
شاماخی شهری نین محرابی کج دوشموشدو طاعت چون،
بو گون لر راست اولدو، چونکی اول قبله نما گلدی.
قدم قویماق دیلردی اهریمن مُلک سلیمانه،
سلیمانین پناهی آصف ابن برخیا گلدی.
شیاطین لر عروج ایستردی لر مُلک سماواته؛
او قومین دفعینه تیر شهاب پربلا گلدی.
یئتیشدی حکم نافظ امپراطور معظمدن،
حسینین نیسبینه فرمان شاهی ظل الله گلدی.
حسینین قصدین ائتمیشدی اگرچی شمرسولت لر،
بحمدالله، بلایه اول گروه اشقیا گلدی.
حسین نامیندا چون مشهور ایدی امداده یئتمک لیک،
ولایت ملکونون شاهی “ولی و انما” گلدی.
الا، ای مفتی اسلام، نیکونام و نیک انجام
کی، خاک مقدمین چشم جاهانه طوطیا گلدی.
نه مدت دیر وفا سیز قوم ایچینده زار و نالانم
کی، هر بیر کینه وردن، یا حسین، یوز مین جفا گلدی!
دؤنوب طوفان نوحه گؤز یاشیم خلقین بلاسیندان،
منیم، ای ناخدا، گؤر باشیما یوز ماجرا گلدی.
ولاکین صابر اولماق شیوۀ مردان سالیک دیر،
حدیث مصطفی دیر: “البلا و للولا”**گلدی.
مریض فرقت ایدیم، گلمه ییندن شادمان اولدوم،
دیل بیماریما نطق مسیحادن شفا گلدی.
ایکی مفتی سنین تک گلمیش ایدی شهر شیروانه،
اولاردان سیّد دل خسته یه لطف و عطا گلدی.
بیری آل ودادی، زبدۀ عرفان محمد کیم،
محمد شرعینه اوندان رواج بر ملا گلدی.
بیری حاجی حمید ظل معالی، حامد حق کیم،
گلن گون شیروانه قولزوم جود و سخا گلدی.
بحمدالله، اوچونجو مفتی سنسن، ای حیا کانی،
جاهانی بخش قیلدین، ذاتوه شرم وحیا گلدی.
—————————————-
* قرآن آیه سینه اشاره دیر.
** دوستون بلاسینی [قبول ائتمیشم] (حدیث)