باکی لی حاجی حسین قولویا

باکی لی حاجی حسین قولویا

کؤنلومده درد و فرقت هجران یاراسی وار.
ای ساقی، ساغرینده بو دردین دواسی وار.
ساقی، گؤزون فداسی اولوم، جام مئی گتیر،
بیمار کؤنلومه مئی نابین شفاسی وار.
ساقی، ایاقه دور، مئی نابی ایاغه تؤک،
ال توت، بلالی باشیمیزین چوخ بلاسی وار.
تن خسته، دل ضعیف و فلک دشمنی قوی،
دهرین نه یئرده من کیمی بیر مبتلاسی وار؟
بیر یانه درد غربت و بیر یان بلای هجر،
سیل سرشکیمین دخی چوخ ماجراسی وار.
بیر آهوی خطایه گرفتار ایدی کؤنول،
گؤردوم کی، راه عشقده یوز مین خطاسی وار.
گؤردوم کی، قصد جانیم ائدیب دیر رقیب لر،
خونریزلیکده هر بیری نین مدعاسی وار.
دوشدوم سفر خیالینا ملک شماخی دن،
گؤردوم وطنده مکث ائله سم، چوخ جفاسی وار.
بیر گئجه عرض ائیله‌دیم اول ماه نخشبه،
ای مه کی، گوزلریمده جمالین ضیاسی وار.
هرچند سندن آیریلیغیم سخت دیر منه،
لاکین باشیمدا اؤزگه دیارین هاواسی وار.
بیر نقطه دیر سفرله سقرده اگرچی فرق،
خاصه آنا کی، سن تکی بیر دل روباسی وار.
مشکلدو بولبول آیریلا باغ و بهاردن،
خاصه جومالوون گولونون کیم، صفاسی وار.
چوخ مشکل امردیر اولا تن روح دن جدا،
لاکین زمانه نین بو غمه اقتضاسی وار.
چون گوش قیلدی صورت حالیمی اول نگار،
گؤردو کی، منده عزم سفر ادعاسی وار.
نرگیس دن ائتدی ژاله روان برگ لاله یه،
گؤردوم کی، داغ اولور جیرینده یاراسی وار
تن ایله سؤیله‌دی کی، دئمه بیوفا منی،
نه عاشیقین محبتی، نه بیر وفاسی وار.
طوطی شکردن آیریلیمی اختیارایله،
خاصه کی، شهد لب لریمین چوخ صفاسی وار.
قددیم هنوز راست ائدر سروه طعنه لر،
قمری لرین کنارده “کو کو” صداسی وار.
خاک دریمده مسکن ائدیر اهل دل هنوز،
عاشیق لرین بو بابده چوخ التجاسی وار.
گئت، قامتیمدن آیری گورورسن قیامتی،
طلوع درازدیر، باشوون چوخ بلاسی وار.
خاصه، نه ذوق وار سفر بادیکوبه ده
کیم، باد خزری ایله مشوش هاواسی وار.
هر گؤز آچاندا گؤزلروی کور ائدر غبار،
نه باغی، نه گولو، نه سویو، نه صفاسی وار.
اهلی تامارا مایل اولوب کسب دولته،
نه عیش نوش و راحتی وار، نه صفاسی وار.
بیلمزله ذوق شعر ندیر، یا کی، مئی ندیر،
مئیده نه ذوق، یا کی، نئیین نه جفاسی وار.
گئتمز او مُلکه شاعر اولان کیمسنه، اگر
باشیندا عقلی، یا کی اوزونده حیاسی وار.
اول سرو مه لقادن ائشیتدیم بو سؤزلری،
گؤردوم کی، سؤزلرینده مذمت نواسی وار.
عجز ایله عرض ائیله دیم، ای سرو گولعذار،
سورمه بو قدر توسن سرکش، خطاسی وار.
ایندی صفاسی اؤزگه اولوب بادیکوبه نین،
جاه و جلال و فضلده اؤزگه اساسی وار.
خوشبخت ائدیبدی بار خدا بادیکوبه نی،
هر یئرده اشتهاره گلیب دیر، صداسی وار.
دوز معدنی، دمیر یولو، دریا و نفت ایله
اقلیم و هفت و شش جهت ایچره بهاسی وار.
رشک صدیره “جاف” و “خوورنق” دیر ائولری،
سنگ روخامی لرله مشیِّد بیناسی وار.
تاجرلری نه فاجر اولوبدور بیزیم کیمی،
عالیم لرینده بوذر و سلمان جلاسی وار.
یوخ بئی لرینده بیز کیمی دندانۀ طمع،
نه عُجب، نه غرور، نه کبر و ریاسی وار.
خزری اسنده بادی وئریر گؤزلره ضیا،
اول بقعۀ مبارکی نین طوطیاسی وار.
خاصه، وار اوندا مقبرۀ حضرت -
“بی بی”، بیمار و جورم و معصیته چوخ شفاسی وار.
همشیرۀ امام رضای غریب کیم،
کیم زاییر اولسا قبرینه حقین رضاسی وار.
بهتان دئمه کی، بیلمز اولار شعر قدرینی،
اشعاره میل ائدن نئچه بیر دل روباسی وار.
قادردی طبع شعره نئچه ذات با صفا،
قاآنی کیمی هر بیری نین ادعاسی وار.
هر گوشه سینده وار نئچه بیر اهل حکمتی،
بذل و سخاده سفرۀ جود و سخاسی وار.
قوی قالسین اؤزگه سی، هله گوش ائیله هوش ایله،
گؤر احی ذات تک نه صفت ملتجاسی وار.
فرزند بی قرینۀ حاجی حسین قولو
آغا داداش بئی اول کی، جاهانه صفاسی وار.
بی کذب و بی ریا دو نظرکردۀ خدا،
اهل بصردو کیم، نظر کیمیاسی وار.
سلطان روزگاردو فضل و کمالده،
باب فضیلتینده اونون چوخ گداسی وار.
ابراهیمینده دولت ابراهیمی گرک،
اسماعیلینده اهل دلین جان فداسی وار.
خسرو کی، طفل نورس شیرین زبان دیر.
پرویز عصردیر او کی، گولگون قباسی وار.
هر کس کی، صادقینده دئسه کذب وار اونون،
کذاب دیر بو قولده، سهو خطاسی وار.
یارب، بو نسل دلکش حاجی حسین قولو
باقی اولا، نه قدر جاهانین بقاسی وار!