علی اصغر نورسه

علی اصغر نورسه

سلام اولسون سنه، ای کعبۀ اهل صفا، نورس.
مینای کویوه اولسون دل و جانیم فدا، نورس.
منه بیگانه دن بیگانه اولدون عاقبت، ای شه،
سنینله اولمایایدیم کاش ازل دن آشنا، نورس!
مگر یوخ مهربانلیق شیشه نین آب و هواسین دا،
دؤنوبدور داشه کؤنلون، ای رفیق بیوفا، نورس؟
نه بیر پیغام گؤندردین بو مدتده، نه بیر قاصد،
مگر بؤیله اولورموش آشنالیق، مرحبا، نورس!
اگرچی دهر دونون انقلابیندان پریشانم،
اولوب جمعیتیم برهم، فلک ائتمیش جفا، نورس!
داغیلدی یار و انصاریم باشیمدان، فرد قالدیم من،
الیمدن گئتدی عاصی اول رفیق خوش صدا، نورس.
صفا دوشدو صفادن، زمزم اشکیم روان اولدو،
بو غمدن خانۀ دل کعبه تک گئیدی قرا، نورس.
نه آگاه آگاه اولدو حالت پر اختلالیمدان،
نه دفع ائتدی ملالیم صفحۀ دلدن فنا، نورس!
مگر بؤیله اولورموش آشنالیق، ای گؤزوم نوری،
جمال با کمالیندان گؤزوم گورمز ضیا، نورس.
بیز آخر بیر گولوستانین گولویدیک روز اوّلده،
حوادث سرسری سالدی بیزی آخر جدا، نورس!
اول استاد مکرم یوسفی، اول مرشد کامل،
اونو گرگ اجل صید ائتدی، حیف اول مقتدا، نورس!
اویوب بو عالم احبابده هر ساده رخ یاره،
بیز ائتدیک دامن معشوقه نی الدن رها، نورس!
حیات مستعار دهردن مطلب دئییل حاصل،
گرک کسب ائیله مک یوز سعی ایله فیض بقا، نورس!
اگر آزاده سن، ائیله حساب ائت کوه شهلان دیر،
دوشرسه باشینه گر سایۀ بال هما، نورس!
شکست استخوانه صبر قیل سنگ حوادث دن،
تمنا ائتمه ابنای زاماندان مومیا، نورس!
الا، ای عندلیب گولشن رضوان، قبول ائتمه،
اگر وئرسه سنه بوی گول جنّت صبا، نورس
اگرقصر موشیید وئرسه قیصر، امتناع ائیله
قصورون وار اگر ائتسن قبول، ای پیشوا نورس!
چکیل عنقای قاف اول بیر قناعت ایچره سیّد تک،
وئرر مقسوموی اول خالق ارض و سما، نورس.