منو
محمد آغا جورمی یه
محمد آغا جورمی یه
یئتدی نامه ن منه، ای تازه سخندان جورمی،
گلشن شعره اولان بولبول خوشخوان جورمی.
دئیه سن پیرهن یوسف ایدی اول نامه،
گؤزومه وئردی ضیا اول مه کنعان، جورمی.
هودهود باد صبا شهر صبا ایچره یئنه،
بئله ساندیم گتیریب حکم سلیمان، جورمی.
گؤروم، ای بار خدا، عزت ایله سن اولاسان
مُلک مهروسۀ اشارده سلطان، جورمی!
بئله فکر ائتمیش ایدیم باکیدا اولماز شاعر،
نه بیلیم من کی، یاتیب بیشه ده آسلان، جورمی؟!*
آفرین لر سنه، ای شاعر اعجاز کلام!
مرحبالر سنه، ای ثانی “هسّان”، جورمی!
نصب و جهده ممتاز جاهانسان، بیلیرم،
قیلا اجدادوی حق داخل رضوان، جورمی!
تاری شاهدی گؤروب شعروو چوخ شاد اولدوم،
سانکی گلدی الیمه گنج فراوان، جورمی.
شکرلله کی، وار ایمیش باکیدا اهل کمال!
سیّدین جانی کمالاتوا قربان، جورمی!
هر نه کی فحش دئمیشدین منه، لایقدی منه،
حقی انکار قیلان کیم اولو نادان، جورمی.
نه قدر فکر ائله‌دیم ائیله دیگین هجوی منه
اؤز خصوصومدا دئییلدی بیری بهتان، جورمی.
سن منی “شوربی” دئییب یازمش ایدین باده پرست،
یازدیغین شعرده یوخ ذره جه یالان، جورمی.
هله وار چوخ صفتیم هیچ دئییلسن واقف،
قوی بو افعال شعنیه قالا پنهان، جورمی.
من نیه باکی لی نین آدینی توتدوم کی، منی
هجو ائدیب ایله یه‌لر شهرۀ دوران، جورمی.
آلیرام بوینوما اؤز سهویمی، ای کان کرم،
عفو قیل جورمومو، ای مایۀ احسان جورمی.
اولدو معلوم منیم هجویمه تحریک قیلیب باکیدا
قاصر زان نئچه ذی شاَن، جورمی.
قاصرین وار قصورو، اونا بیر دقت یوخ،
وار عقلینده اونون بیر نئچه نقصان، جورمی.
ائتدی آدم کیمی اول ساحت باکونی مقر،
اونو یولدان چیخاریب بیر نئچه شیطان، جورمی.
بنده نی شرب مئیه ائیله‌میش ایدین تحریک،
بو نه ایهام دیر، ای منبع عرفان جورمی؟!
“طبل پنهان چی زنم، تشت من از بام افتاد**،
مصره فارسی دیر حالیما شایان، جورمی.
ساده دن دیر عرفا خاطرینه ذوق و صفا،
باده دن دیر شعرا دردینه درمان، جورمی.
کیم کی شاعرلیک ائده، ایچمه یه اول بادۀ ناب،
اولمایا ساده یه مایل، اودو حیوان، جورمی.
باده و ساده اولور شاعره دین و مذهب،
سن ده اؤز دینوو گل ائیله‌مه کیتمان، جورمی
حاش لله کی، من هجو ائدیم اهل باکینی،
دئییلم چوخدا، حقیقت، ائله نادان، جورمی.
نه یامانلیق ائله‌ییب دیر بیزه اهل باکی؟
نیه اؤز اهلیمیزه بیز اولاق عدوان، جورمی؟
باکی بیر شهردی کیم، اهلی هامی شیعۀ خاص،
پیرو شیر خدا، صاحب ایمان، جورمی.
خاصه حق مرحمتین باکییا ائتمیش شامل،
اوندا اظهاره گلیب رحمت یزدان، جورمی.
نه بیلیم کی، اثر تربیت مهر منیر
یئتیریب دیر یئنه بیر لعل بدخشان، جورمی؟
نه بیلیم کی، یئنه خاقانی ائدیب دیر رجعت،
نه بیلیم کی، یئنه تخت اوسته‌دی خاقان، جورمی؟
نه بیلیم کی، نظر سعد ایله سعد اکبر
کی، ائدیب باکیدا بیر سعدی نمایان، جورمی؟
باکییا سالمیش عطارید نظر تحسین نین،
ترک ائدیب دیر نظر نحسینی کیوان، جورمی.
نه بیلیم من کی، باکی ساحت گولزاره دؤنوب،
اوندا بولبول لر ائدیب شورایله افغان، جورمی؟
باکینی بیر نئچه ایل بوندان ازل گؤرموشدوم،
قیشدا اعراف صفت، یایده نیران، جورمی.
باکیدا وار ایدی بیر شاعر، آدی بالا صادق،
سؤزلری باشدان آیاق هرزه و هدیان، جورمی.
شوکرلر ایندی باکی خطۀ شیرازه دؤنوب،
اولوب اول شهرده یوز سعدی نمایان، جورمی.
خاصه بیر طایفه نی هجو قیلیم کیم، اونلار،
اولا مجموع غلام شه مردان، جورمی.
خاصه بیر تؤوجی کی، اونلاردی عزاخوان حسین،
موج اشک ایله سالان عالمه طوفان، جورمی.
الیمی شیل ائله سین خالق اکبر کی، اؤزو،
دیلیمی لال ائله سین قادر صبحان، جورمی!
لیک بیر آد دئییرلر سیزه من قویمامیشام،
نه گناهیم منیم، ای صاحب عرفان جورمی؟!
اهل دربنده نیه “گلّه” دئییرلر؟
نه بیلیم، “قودیال” اهلینه دئییرلر نیه “جیران”، جورمی؟
یازمش ایدین باکی نین شهری سراسر دییشیب،
ایندی مخلوقو اولوبدور هامی انسان، جورمی.
حاش لله، بو سؤزه ائیله مرم من باور،
سانما کیم، ترک طبیعت اولا انسان، جورمی.
سیزده تغییر تاپیب بیر نئچه شئی، ظاهردیر،
ائیله ییم من اولاری بیر به بیر عنوان، جورمی.
اولاً این کی، قدک دونلارووز اطلس اولوب،
خانۀ مثل طویله اولوب ایوان، جورمی.
قورو بالیق، سوغانی ائیله می سیز ترک، بلی،
سیز یئییرسیز گئجه‌لر ایندی فسنجان، جورمی.
قارا شکّرله دئییل سیز دخی سیز تلخ مزاق،
دوزولور بزمه مسمای بادمجان، جورمی،
لنکران قیرقوولو، ساحت شیروان کره سی،
باکی شهرینده اولوب زینت هر خان، جورمی.
چکمه و پالتونا وار ایندی سیزین رغبتینیز،
ائوده چنگال و بیچاق، اوستول و دیوان، جورمی.
یادووزدان چیخیب اول وقت کی، دریالرده
سیز هامی موزدور ایدیز کشتی لوسمان، جورمی؟
گتیریردیز نئچه یوک شیروانا قارپیز، دوشاب،
دخی انجیل قوروسو بیر نئچه باتمان، جورمی؟
ایندی ظاهردی کی، تغییر تاپیب اول ایشلر،
بونو انکار ائله سم، وار منه نقصان، جورمی.
بیر زامان ساحت شیروان ایدی هر اؤلکه یه باش،
بیزه محتاج ایدی مجموع بئی و خان، جورمی.
نعمت حقه صبا اهلی تک اولدوق کفران،
یئتدی اول سیل ارمدن بیزه طوفان، جورمی.
نفسیمیزدیر، نه بلا باشیمیزا گلسه، سبب،
معصیت ده ائله دیک بیز هامی طغیان، جورمی.
آلدی حق نعمت عظماسینی بیزدن آخر،
اولموشوق بیز هامی بو نعمته کفران، جورمی.
لوت شهری کیمی، بو شهری حق ائتدی ویران،
ائیله‌دی زلزله دن خاک ایله یکسان، جورمی.
ایندی قافقازده باکی هامی دان اعلا دیر،
ائده آباد داخی، قادر صبحان، جورمی!
لیک گل حکمت ایله بو سؤزو بیر درک ائله یک
کی، چکک بیز عرفا روحینه سوهان، جورمی.
باکی نین تربیت و هواسین دانیشاق،
بیر گؤرک ترکینه وارمی اونون امکان، جورمی؟
اثرآب و هوانی، گؤزوم، انکار ائله مه،
باب حکمتده یازیبلار بونو لقمان، جورمی.
اهلینی تنبل ائدر آب و هوای باغداد،
خلقینی قورخاق ائدر ساحت کاشان، جورمی.
بیزی بی عار ائله ین آب و هوامیزدی بیزیم،
حوکمادن بو سؤزه وار نئچه برهان، جورمی.
سیزی ائیله یئتیرن آب هوای باکیدیر،
گر دئسن یعنی نئجه، قوی قالا پنهان، جورمی.
بو تخلص کی، سنین وار، منه لایق دیر،
چونکی من ائیله ییرم گونده بیر عصیان، جورمی.
ظاهراَ سیّدم، امّا نه او سیّددن کیم،
خمس آلام، مال امام، یوخ بونا امکان، جورمی.
دئییلم مفتخر کرکس مردار طلب،
منه اؤز رنجیم اولوب واسطۀ نان، جورمی.
صنعتینی بیر نئچه اطفاله اولوبدور تعلیم،
آچمیشام ساحت شیرواندا دبستان، جورمی.
واردیر لایقی هرچند دبستانیمدا،
روح خاقانی اولا طفل سبقخوان، جورمی.
منم اول خیضر کی، ظلمات دواتیمدان اولور
اهل آفاقه روان چشمۀ حیوان، جورمی.
سیّدم گرچی، بو سیّدلییه یوخدور فخریم،
شرط عصمت دیر اولا طاعت یزدان، جورمی.
بو عمل لر کی، منیم وار سیادت دیر بو،
نوحه اولاد ایدی البته کی، کنعان، جورمی.
“لیسُ من اهوک*** رئمزیله اولوندو خارج،
بو سوزون شاهدیدیر آیۀ قرآن، جورمی.
خاک فرمانبر اولور فوچ ملک دن اعلا،
مَلک آسی اولور آخین شیطان، جورمی.
کول منیم باشیما کیم، بونجا خطالرله یئنه
وار امیدیم کی، اولام داخل رضوان، جورمی.
سانکی اسطبل سوتورانیدی باغ جنّت
کی، اونا داخل اولا من کیمی حیوان، جورمی.
سن اگر بولبول گولزار محبت اولسان،
جان قولاغینا گلیر شورایله الحان، جورمی.
————————————————
* سعدی دن اقتباس دیر تبدیل اولونموش دور
**گیزلی نه طبل دؤیوم، منیم کی، تشتیم دامدان دوشوب.
یعنی: تشتیم دامدان دوشوب، جینگیلتی سی عالمه یاییلیب.
***او (کنعان) بیزدن دئییل.