منو
اول غزل دیر کی، بو، واضح دئدی، بیر درد اهلی
نه قدر کیم، فلیین ثابت و سیّاره سی وار،
اول قدر سینه ده غمزن اوخونون یاره سی وار.
دئییل افلاکده کوکب گؤرونن، چرخ بولند،
اولوبان دیده، سراپا سنه نظاره سی وار.
روزگاری تیره، دایم کی شبی تار کئچر،
هر کیمین عشقده بیر یار ستمکاره سی وار.
نئجه خون جوشه گلیب، ائیله‌مه سین آه و فغان؟
کؤنلومون دیدۀ گریان کیمی فواره سی وار!
اول غزل دیر کی، بو، واضح دئدی، بیر درد اهلی،
ظاهراً لاله اوتاغیندا قوناق-قاره سی وار.