منو
نه من اولایدیم
نه من اولایدیم، ایلاهی، نه ده بو عالم اولایدی!
نه ده بو عالم آرا دیل مقیّد غم اولایدی!
نه هیجر آتشینه اودلانیب یاناردی دیلیم کی،
نه عشقین ایچره کؤنول بویله شاد و خرم اولایدی!
نه سر قددین اولایدی، نه حسرتینله گؤزوم کور،
نه روزگار فراقینده قامتیم خم اولایدی!
نه بحر اولایدی، نه عمان، نه بیله گؤز یاشی جاری،
نه گول اوزونده، ایلاهی، بو نؤوع شبنم اولایدی!
نه گول اولایدی، نه گولزار گولشنین دخی سئیری،
نه خار موحنت بولبول، سنینله موحکم اولایدی!
نه مصر اولایدی، نه کنعان، نه حضرت یعقوب،
نه خوار اولوب غم هیجراندا، غرق ماتم اولایدی!
نه چاه اولایدی، نه زیندان، نه کاروان گذری،
نه یوسیفی بو بلادا گؤره ن بیر آدم اولایدی!
نه بزم اولایدی، نه بازار یوسیف احوالی،
نه رهگذرده زولیخا غمله همدم اولایدی!
نه آه اولایدی، نه افسوس، نه پاره – پاره کؤنول،
نه ناتوانین، ایلاهی هوسی درهم اولایدی!