ناوک غمزه ن روان ائیلر

کؤنول قانین گؤزومدن ناوک غمزه ن روان ائیلر،
مثل دیر مردم ایچره مست اولان، البته قان ائیلر.

خطادیر، گر، دئسم اول نرگس مستین خطا ائتمز،
یقینیم دیر، اگر، قان ائتمیش اولسا، قانه قان ائیلر.

اگر، قاش و گؤزون خشم ائیله سه، ای ماه نو بیر دم،
کؤنولده فیتنه‌لر پیدا اولور، هر دم فغان ائیلر.

نهانی باخماغیندان اضطراب کؤنلوم افزون دور،
نه جادو دور کی، هر دم کشف اصرار نهان ائیلر.

اوچوب مرغ دیلیم، قونموش سر زولف پریشانه،
بلا سرمنزیلینده، گؤر، نه غافل آشیان ائیلر؟

اوزون دؤورونده زولفون کوفره بنزر، توتموش ایمانی،
حرامی خیلی نی کیم بؤیله گنجه پاسبان ائیلر؟

صبا زولفون نسیمین گر، آپارسا وادی چینه،
ختن صحرالری موشکین ائدیب، انبرفشان ائیلر.

رقیبی گؤرمه سین بیر نئشه، یا رب، جام عشرتدن،
کی، مندن بی خبر اول شوخی مست و سرگران ائیلر.

اگر، قهر عالمینه گلمیش اولسا مه تابانیم،
نه ائتسه، جانه منت، چونکی یار مهربان ائیلر.

دئییرلر درد عشقین آدم اؤلدورمز، درست دور بو،
و لاکن عمر ائیلر، من کیمی زار و ناتوان ائیلر.