وطن محبّتی

من هیجرانلا دولو عؤمور سۆرموشم،
مین عذاب چکمیشم، مین غم گؤرموشم.
آخیب لئیسان کیمی گؤزومون یاشی،
نه‌لر چکدیرمه‌میش منه بو عالم.
اؽنان کی، اگیلر داغلارین باشی
اگر دردلریمی اونا سؤیله‌سم.
فقط قورتارمیشام داردان، چتیندن
تک سنین عشقینله وطن، ائی وطن.

عؤمرومون گنجلیگی بیر چیچک اولدو،
واختسیز توفانلارین الینده سولدو،
قانونلار باغلادی قولوما زنجیر،
منی آییردیلار دوغما ائلیمدن.
اؤزوم ده بیلمه‌دیم گۆناهیم ندیر،
فقط دئدیلر کی، مۆقسسیرم من.
دادیم زمانه‌‌نی هر مؤحنتیندن،
سنین خطْرینچین، وطن، ائی وطن.

کئچدی آیلار، ایللر، زامان دا دؤندو،
یۆز ایللیک بیر حیات بیر آندا دؤندو.
یئنه ده باشلاندی حاق ساواشلاری،
خالقیم آت اویناتدی، سیلاح گؤتوردو.
سیلیب یاناغینا آخان یاشلاری،
اؽنسانلار یوردوما پناه گتیردی،
اؤلکه‌لر دانیشدی رشادتیندن،
دۆشدون دیلدن-دیله، وطن، ائی وطن.

دئمه‌یین – بونلار کی، بیر خاطیره‌دیر.
یوخ، منیم عؤمرومدور، بو بیر حیاتدیر،
اونون هر سطرینده اۆرک قانی وار،
کؤنلوم دینجلمه‌ییر اونو آنماسا.
بونو یاخشی دئمیش بیزیم بابالار:
«گؤزدن یاش چؽخماییر اۆرک یانماسا».
بیر کدر دویسان دا هر صؤحبتیمدن،
سنین حسرتیندیر، وطن، ائی وطن.

قوی دۆشمن دئمه‌سین اوزاقدایام من،
یوخ، منی بؤیودن تورپاقدایام من.
اونون نفسیله قؽزینیر سینه‌م،
سئویب عزیزله‌ییر بو داغلار منی.
من بؤیوک بابکین نیشانه‌‌سی‌یم،
اگمز بو یارالار، بو داغلار منی.

هر گۆن ایلهام آلیب محبّتیندن،
آرتیر قۆدرتیمیز، وطن، ائی وطن.

آتامین سنگری مزاری اولدو،
اۆستونه بیر قؽریق کرپیج قویولدو.
دوستلاری سۆنگویله قازدی: «مۆجاهید».
منیم ده «فدای» آلاجاق آدیم.
صاباحکی دؤیوشه اولماسام شاهید،
باشقا بیر آد ایله یئنه اؤولادیم
او گۆن ووروشاجام....
بیل، بو ظۆلمتدن
قورتاراجاق سنی، وطن، ائی وطن.

باکی، ۱۹۴۸