تشنۀ جام وصالین

قیلسا وصلین شامیمی صبحه برابر، یوخ عجب؛
رسم دیر فصل بهار اولماق برابر روز و شب.
گون کی، سایه ن دوشدیگو یئردن دورار، بیر وجهی وار،
گلسه عالی قدرلر، فقر اهلی دورماق دیر ادب.
اولمادان مئیخانۀ عشقینده مست جام ذوق،
دوزمه‌دی بزم فلکده زهره قانون طرب.
روی رخسارندیر دیر اول مقصد کی، ایمان اهلینه
قیلسا حق روز جهنم آتشی، اولدیر سبب.
غالباً مقصد وصالین دیر کی، دون گون دورماییب،
چرخ سرگردان گزر، بیلمز ندیر رنج و تعب.
بستۀ زنجیر زلفون دور نسیم ترمزاج،
تشنۀ جام وصالین دیر محیط خشک لب.
قیلما فیض نعمت وصلین فضولی دن دریغ،
یوخدور اؤزگه مقصدی، سندن سنی ائیلر طلب.