شاماخی بابی لری حاقیندا

شاماخی بابی لری حاقیندا

نطقه گل بولبول طبعیم، نه تغافول دمیدیر،
شکریستان خیالاتدا قیل جولانی.
بابی لیک شهرت ائدیب ساحت شیروان ایچره،
اله زن قبّه‌لر آلمیش یئنه گؤر میدانی.
بیر نئچه فاسق و مردود ابد، مفسد اولان
هرج و مرج ائیله‌دی لر مملکت شیروانی.
ابتدادان ائله سم شرح بو احوالی اگر،
اوزانیب رشتۀ سؤز، نظم دوشر طولانی.
سیّد باب او گوندن کی، مرخص اولونوب،
منزل ائتمیشدی، گلیب، خطۀ حاج ترخانی،
شورو دوشموشدو اونون مملکت شیروانه،
بابی لر اولموش ایدی عاشیق سرگردانی،
هر نفس بوردان اوچارلاردی حواسیله اونون،
ائیله یردی پر آچیب جمله سی بال افشانی.
قیبله حاج ترخانی ائتمیشدی بو قوم ملعون،
ترک ائدیب مکه نی، منسوخ ائله‌ییب مینانی.
تا او گون لرده کی، اظهاردی ایام باهار،
هجرتین مین ایکی یوز سکسن ایکیدی ثانی،
چیخدی ناگه بو خبر کیم، باکی دان آغا گلیر،
چیخدی پیشوازینا بو قوم ابو سفیانی.
باقی سردار کناریندا ملاقات اولاجاق،
وجددن چکدی هامی نالۀ واشؤوقانی.
کیمی تورپاغه ییخیلدی، باشینی قویدو یئره،
کیمی سی قویدو آیاغی یئرینه
ائتدی لر سجده تامام صورت نحسینی گؤروب،
قژلدیلار نسبت اونا مرتبۀ سلمانی.
شیطانین غیرتی، الحق کی، بولاردان چوخ ایمیش،
ائتمه‌دی آدمه سجده گؤروبن ظلمانی.
“انَ خیرون” دئییبن ائیله‌دی رد امپ حقی،
ساتدی بیر غیرتینه باغچۀ رضوانی.
من بنی آدم اوچون گؤرمه‌میشم سجده اولا،
سجده ائتمک لیک اوچون هانی حقین فرمانی؟
مختصر کیم، آغالار اوف ائوینه ائتدی نزول،
نئچه کس اولموش ایدی اول قاپی نین دربانی.
قویدولار آد اونا کیم، بو کیشی حضرت علی دیر،
بو گلیب دیر کی، هدایت ائله سین دنیانی.
وای بو فرقه اوچون کی، گئدیب ایمانلاری،
کیمه نسبت ائله ییرلر، گؤرون اول مولانی!
گئتدی چوخ کیمسنه‌لر مجلسینه اولدو مرید،
قیلدی اخلاص کی، بودو ولی ربانی.
چوخ آدام اهل و عیالین آپاریب، قویدوروب ال،
خلق هرچند دئییر اؤزگه تهر بهتانی.
چون فلانی بو آرالیقدا چوخ عارف گؤرونور،
من اینانمام بو قبیح ایشین اولا امکانی.
نچیدیر آخر او بابی، نه شفا صاحب دیر،
نچیدیر کی، چکه ال، گؤزلو ائده امانی؟
حیف، صد حیف کی، بو مذهب اثناعشری
ضایع ائتدی بو زنا زاده‌لرین داستانی!
بیر دئین یوخدو کی، ای مفسد مردود ابد،
نه سالیب سیز بو قدر مملکته غوغانی؟
بو نه آیین و نه مذهب، نه طریقت دیر بو،
نه صفاحتدی کی، مملو ائله‌ییب دنیانی.
بو نه سؤزدور کی، چیخیب روح گیرر ایت گؤتونه،
او سنین اؤز آتانین روحودور، ای مولتانی!
وار پیغمبریمیز یوز ایگیرمی دؤرد مین،
هر بیری نین نئچو یوز ایللر اولوب دورانی.
نوح وموسی و سلیمان و خلیل و عیسی،
هم محمد کی، شرفیاب ائله‌دی بتهانی.
بولارین هئچ بیری سی منکرمیعاد دئییل،
بولارین هئچ بیری سی ائتمه‌دی بو دعوانی.
بیری وئرمیبدی خبر سیز گتیرن مذهب دن،
بیری سی ائتمه‌دی پیدا سیز ائدن سودانی.
اژداها اولمادی سحّاره عصای موسی،
اولمادی عالم آرا نوح نبی طوفانی؟
منکر اولدوز توتالیم “معجزۀ شقّ القمره”،
نئجه دانماق اولو بس معجزۀ قرآنی؟
ائله ییرسیز نه اوچون قبر عذابین انکار
کی، دیریلمز بو بدن وقت کی، اولدو فانی.
منکر قدرت قیّم اولورسوز، بیللاه،
مگر عاجزدی وئره بیرده بو جسمه جانی؟
گتیرن کتم عدمدن هامینی اعجازه،
بیرده مشکویدو مگر حیّ ائده بو اذانی؟
عیسی مریمی کیم، سایر ادیان یازیب،
ائتمه‌دی زنده مگر قارزین یووانی.
بو نه سؤزدور کی، گلیر یوز یول آدام دنیایه،
گاه اؤکوز، گاه ائششک!!…سؤیله مه یین هدیانی!
هر آدام نئچه کره دیری لی، دنیایه گلی،
بو گلیب گئتمه یین اولمازمی مگر پایانی؟
اولماییم سیز تکی راعاً دوزخه هرگاه قایل،
من اگر سیز تکی انکار ائله سم میزانی.
گئجه گوندوز ایچرم باده پریوش لرایله،
چکمرم غم، دخی بی باک ائلرم عصیانی.
قسم اول خالقه بیر کس ائده کر لوّاته،
گئجه گوندوز ایچه ذوق ایله مئی صهبانی،
یئنه مین مرتبه چوخ یاخشیدی کی، بابی اولا،
اعتقاداتا یئتیشمز عملین نقصانی.
اعتقاد اصل کؤتوک دور، هر عمل شاخ و برگ،
یوز اگر شاخ قوروسا، کؤتوک اولورمو فانی؟
یوز گروهون نئچه کس سلسله جنبانی اولوب،
سالدیلار رؤوناقه یکسر بو ره بطلانی.
بیری سی مالک دوزخ قارا میرزه جعفر،
دئیه سن حق یاماییب دیر اوزونه قترانی.
بیری سی آغا میکاییل یکه گؤز، ایری آغیز،
گؤتوروبدور اؤزونه مرتبۀ سلمانی…
نئچه حجت اولو بیر عصرده من بیلمه ییرم،
بولارین هانسینا آخر گتیرمک ایمانی؟
بیری تبریزده چیخدی کی، منم مهدی عصر،
بیری چیخدی کی، هدایت ائله سین تهرانی.
ناصرالدین شاهی آتدی نئچه سی گولّه ایله،
اؤلدوروب لردی عداوتله شه ایرانی.
بیری سی ساحت زنگاندان اولدو ظاهر،
اودو کیم، ایندی ده ویرانه قویوب زنگانی.
بیری سی بابی سیددیر کی، تزه حجت اولوب،
قییمیرام کیم، اونا نسبت ائله ییم قئیوانی.
گؤزو گؤی، بورنو یکه، بوینو اوزون، ساقّالی آغ،
دئیه سن تانری دیریلدیب گئنه آغ قربانی.
“یؤریفول موجریمو”* ظاهر روخو سیماسیندان،
نحس و بی دین، نجس العین، شقاوت کانی.
ائلدار اوغلودا قویوب باشینا بیر وقت ساریق،
بئلینه تاخدی قیلینج، آلدی اله قالخانی.
دئدی کی، اودا منم حجت اسلام بو گون،
منه لازیمدی کی، عالم گتیره ایمانی.
ساری تورپاق لیلارین حجتی ائلدار اوغلو،
قَلَب آزار ائله سین اؤز باشینا سامانی.
سان تورپاقدا ائلدار بچه یه امّت اولان،
بیری تاقّا بابا دیر کیم تانیییب دیر آنی.
بیری قصّاب باغیردیر یوا بیلمز…
آچیبان کوچه ده تفسیر ائله ییر قرآنی.
ادعاسی بودو من مهدی نی هر گون گؤرورم،
گؤزلریم فیض جمالیندان اولور نورانی.
عجب اوغلان ایدی او کربلایی اسماعیل،
حقی اوندا یوخ ایدی بیر عمل نفسانی.
بیلمه‌دیم نولدو سبب آخری اولدو ملعون،
نه سبب اولدو کی، بو توتدو ره شیطانی؟
موللای رومی کتابینه باخاردی شب و روز،
خالی اولمازدی کیشی موعظه دن بیر آنی.
اهل دالان آییریب سووچا، کاساسین اوندان،
قوودولار جمله سی آنین باشینی قیرخانی.
آفرین اهل دالان یاخشی مسلمانلار ایمیش،
فی الحقیقت، هامی دان یاخشی ایمیش ایمانی.
لاف حجت لیک ائدرمی اودا یا رب، گؤره سن،
بو لَوَند اوغلونون آیا نه سایاق دیر شانی؟
من ائشیتدیم بو قودوق هر گئجه معراجه گئدیر،
دانیشیر گوندوز اولاندا سخن روحانی.
قاییرا بیلمه‌دی چون اهل دالاندان امّت،
تولادی بیر نئچه بی مرفعت قازیانی.
بیری سی مشهدی جعفردی، خراسان لوطوسو –
کی، سالیر گونده امام لی ایچینه غوغانی.
بیری سراج ماجید دیر کی، او دا بابی اولور،
هر یئتن شخص ایله صحبت ائله ییر عرفانی.
سنه نه واقع اولوبدور کی، اولوبسان بابی؟
دئ گؤرک سنده هانی مرفعت انسانی؟
گئت بورون پالتونوا، دوش علی جابار یانینا،
گاه دا بیر گیر دوکانا، وور مئشینه بخیانی
بیری عیسی، بیری موسی، بیری سی یونس اولور،
هره بیر آد گؤتورورلر اؤزونه روحانی.
هر الیف بئی اوخویان گر اولا پیغمبر حق،
من ده پیغمبرم، آیا کیم ائدیر کفرانی؟
وار منیم ده دخی هم کشف وکرامتده یدیم،
میرزه جعفر آتاسی ایندی گزیر صحرانی.
کوستی نین آتاسی تفلیسده دؤنوب چال قابانا،
ائلدارین روحی گیریب ائششه یه، وار پالانی.
کلبه اسماعیلین آتاسی اولوبدور پرسوق،
اولاییر ایندی غمیش لیکده، چکیر افغانی.
حاجی موللا تقی اوغلو، بیری سی آشنام آغا،
جمله شاعرلر ایچینده یئره سوخوم آنی!
نه مرید اولماق ایدی سیّده اوّل، گئدیبن
سونرا سؤیمک ندی دالینجا اونون پنهانی؟
کیشی ده خوفه دوشوب هیچ امامینی سؤیر؟
ائیله مز بو ایشی بیلمره چؤلون چوبانی.
بیر دئین یوخدور، آی ائششک، سنه مذهب نه گرک،
ائیله مذهب اؤزوه بیر اوزو گول جانانی.
شاعرین مذهبی هر یئرده اولور بیر اوزو گول،
نئیلییر شاعر اولان مذهبی، یا ارکانی؟
تاق ابروسین ائله اؤزووه محراب او مهین،
ائله تسبیح اؤزووه ترۀ مشک افشانی.
ایچگیلن بادۀ گولنار، اوخوگو شعر و غزل،
من تکی چال… عالم و مافیهانی،
بیرجه فکر ائیله یین، ای اهل کمال شیروان،
کیمدی بو بابیلییین عاشیق سرگردانی؟
گر سزاوار ایسه هرگاه یکه بیغ بابی اولا،
بیزده بابی ائله یک گل یاسوول عثمانی.
بیلمه دیم، حیف، بو لامذهب اولان طایفه لر،
نه سبب دندی کی، ترک ائیله‌دی لر ادیانی؟
اویدولار جمله سی ناسیّد شیطان صفته
کی، تقلبده کؤپک اوغلو اؤتوب شیطانی.
شیعه مذهبده نه گؤردو بولار آیا، نه اوچون
کی، ائدیب ترک اونو، ائیله‌دی لر طغیانی؟!
هره سی بیر جوره بیر آیه یه معنا اوخویوب،
“زبرو زیر” ایفیه ایله ائله‌ییب بهتانی.
آغا سیّد حسین بیر نئچه ایل درس اوخویوب،
ائدیر اقرار کی، حالا بیلیرم قرآنی.
نه کؤپک اوغلو کؤپک دیر کی، او قصّاب باغیر
چیخیبان کوچه ده تفسیر ائله‌ییب فرقانی؟
حافظین گر بیله معناسینی من ائششک اولوم،
نه باغیر، جمله بو بابی کی، ائدیر دعوانی.
بو نه سؤزدور کی، بو دنیاده‌دی دوزخ، جنّت؟
هر کیمین دولتی وار ایسه، تاپیب رضوانی.
ایندی بو حالدا جنّتده‌دی بس محمود آغا،
ائوی جنّت، مئیی کوثر، گده سی قیلمانی.
میندیگی آتلاری دولدولدو، بوراق و رف رف،
گونده بیرین مینیبن سئیر ائله ییر صحرانی.
ائلدار اوغلو نچیدیر بس نه غلط ائیله یر او؟
اؤز سؤزویله کی، جهنمده دیر اول مولتانی.
خبتی وار بابی لرین جمله، او مولا حقی،
اونلاری هامی توتوبدور غضب ربانی.
سیّدا، لعنت حق دایم اولا بابی لره،
اؤیله لعنت لر کیم، اولمایا هئچ پایانی!
————————————————-
* گناهکار اوزوندن تانین