ای بنلیگیمده حاکیم اولان روح-پۆرسوکون!
ای روح-مۆنفعیل! سنی گؤردوکجه هپ زبون؛
گؤردوکجه دایما سنی سرگشتهی-زۆنون،
هپ وارلیغیم هامان اولویور سانکی تارومار.
سن بختیار ایدین او زامانلار کی، بۆسبوتون
بیر شعر و ذئوق ایچینده یاشاردین... فقط بو گۆن،
باق، زیشتبین اولوب دا نه بولدون؟ بیر آز دۆشون!
هپ کایناتا قارشی نهدیر بونجا ایغبیرار؟
هر شئی سنین گؤزونده بیر افسانه، بیر یالان...
بیر آلدانیش دئمک بۆتون آلاییش-جیهان.
سئومک، سئویلمک، عشق، وفا، خنده یا فغان -
بونلار دا گؤستریشمیدیر، ای روح-سردار!؟
آلدانماماق؛ بو، سنجه بو گۆن ایشته سون مراق...
گویا سراب-مۆغفیل ایمیش هپ یاقین، اوزاق؛
لاکین یئتر، شو حالی بؽراق، ایستمم، بؽراق!
اصلا تحمّول ائتمگه یوق بنده ایقتیدار.
آلدان بیر آز، یازیق سانا!.. قهر اولدوغون یئتر،
باق، آلدانیب دا چؽرپیناراق زۆمرهی-بشر
دایم قوشار اۆمید-سعادتله بیخبر،
دایم خیال ایچینده یاشار، هم ده بختیار...
چؽق شۆبههدن، سۆکونو بؽراق، آچ دا بال و پر،
چؽرپین فضای-ذئوق-شطارتده پۆرظفر،
قوش دایما محبّته، نیفرتدن ائت حذر!
بدبین اولوب دا کندینه دۆنیایی قؽلما تار!
چؽرپین کدرلرینله، سۆرورونلا دایما؛
بعضاً کدر، دۆشونجه، قؽریقلیق دا بیر صفا...
سئو، آغلا، اینله! بلکه بولورسون بیر آز شفا،
چؽرپین خیال و حیسّ ایله هپ مست و بیقرار.
بیر نازلی چؤهره، یا دۆشونور بیر حزین نیگاه،
بیر گیریه، بیر تبسّوم-نازیک، درین بیر آه،
بیر شاعیرانه منظره، بیر قانلی حربگاه،
خوش بیر شۆکوفهزار و یا تازه بیر مزار.
هر لئوحه بیر حقیقتی سؤیلر ترانهدیر،
هر کؤلگه حیسّی اوقشایاجاق بیر بهانهدیر.
دۆنیا نهدیر؟ او، ایشته فرحناک و مۆنکسیر
بیر آشیان-ذئوق و صفا، بیر خرابهزار...