رضا بئی یه

رضا بئی یه

گتیر، ساقی، مئی گولگون کی، شاد اولدوم بشارتدن،
بیلیرسن مطلبیم مخفی اولان رمز و اشارتدن
جمال باطینه میل ایله، ظاهردن ندیر مطلب،
کتابتده غرض معنادی الفاظ و عبارتدن.
گرک دیر تاجر معنا اولوب داد و ستد قیلماق،
اگر مقصود تاجر نفع دیر رنج تجارتدن.
بیان ائت مطلبی واضح دیل ایله تا کی، فاش اولسون،
نه عاید دیر کنایتدن، نه حاصل استعارتدن؟
شراب نابی تؤک جام بولوره، ای بت زیبا
کی، شاید خاطرینی تسکین تاپا سوز حرارتدن.
مئی تلخ ایله شیرین ائیله گل اوقاتیمی ساقی،
قوتار بو تلخکام زهر هجرانی مرارتدن.
بو گون بی توش شرف دن جلوه ائیلر بیضۀ بیضا،
یئتر اهل جاهانین باشلاری چرخه فخارتدن.
بو گون نوروز سلطانیم دیر، ای سردفتر خوبان،
چیخیب دیر پادشالیق تختینه شاهیم وزارتدن.
بو گون اول گوندو کیم، ارباب خیرین کؤنلو شاد اولدو،
چکیب دیر نحس اکبر ال بو گون، ساقی، شرارتدن.
هانی ملک دمشقی ظلم ایله آباد ائدن کس لر؟
نه اونلاردان اثر قالدی، نه اول ملک و عمارتدن.
هانی حجاج بومان، هانی اول زادۀ سفیان؟
هانی ملک جاهاندا فخر ائدن کس لر خطارتدن؟
اگر ابر سیاه اولسا حجاب مهر نورانی،
قالیرمی نیّر اکبر ضیا و استیتارتدن؟
مگر گولبوندو مریم باغده، ای جسمیمین روحی،
مسیح غنچه نی تولید ائدر، دوشمز بکارتدن؟
گلیر لک لک شیماله، ساقیا، لک لک سرود ایله
سانیرسان حاجی بیت خدا گلدی زیارتدن.
سلیمانه، حقیقت، اهریمن لر عاصی اولماقچون
دوشرمی ناظراً، احکام پیغمبر نظارتدن؟!
همیشه رسم دیر کیم، نورایله ظلمت مقابل دیر،
بو معنا، ساقیا، مفهوم اولوبدور نسّ و آیتدن.
مینای دایره اولدو مزیّن مرکز حق دن،
خدایا، دوشمه سین اول دایره بو استدارتدن!
یوخوم دور بیر تقیه تا کی مخفی مدح ائدیم شاهی،
گرک دیر کیم، اوخونسون مدح شیر حق جهارتدن.
بسان موم نرم اولماق روا دیر اهل ادراکه،
نه حاصل دیر غلیظ القلب اولان قوم حجارتدن؟
رضا بئی دیر بو قؤولون عالم معناده مقصودی،
او کیم، ممتاز عالم دیر بو گون اصل و نجابتدن.
کاپیتان مکرم، ذاتی اعظم، الم و افخم،
آلیب شمشیر و چین و پئنسیا فرخنده دولتدن.
هنرلر گؤستریب دیر عرصۀ دعواده رستم تک،
اولوب شایستۀ انعام آثار رشادتدن.
نشان توش خاراکوب اولدو گرچی عضاسی،
آلیب دیر امپراطورون نشانین حسن خدمتدن.
بو گونه خدمت ائتسین کیم کی، ائیلر شاهینا خدمت،
اولور اهل صفا احسانه واصل حسن خدمتدن.
بو منسبله تواضع لر قیلیب امثال و اقرانه،
تواضع ائتمک اوچون شاه‌لر دوشمز شرافتدن.
اگرچی دُرّ گنج گنجۀ پر گنج دیر ذاتی،
ولی بیر گنج دیر شیروان آرا اسرار حکمتدن.
شاماخی تا کی اولدو مَسقَطور رأسی او ذی شاَنین،
شاماخی فخر ائیلر کعبه یه فضل و کرامتدن.
ایلاهی، بو رضا بئی شادکام و کامران اولسون،
ایلاهی، حفظ قیل نور دو عینین هر بیر آفتدن!
ایلاهی، ائیله بو محمود آغانی عاقبت محمود،
اونون محمودلر اولسون ایازی مال و دولتدن!
بو گون برج حمل دن گؤستریب اوز مهر نورانی،
تجّلا گؤستریب حق، دولدو عالم شور و بهجتدن.
گلیب نوروز کیم، وئرسین صفالر صحن گولزاره،
چمن لر روضۀ رضوانه دؤنسون لر طراوتدن.
دؤنه آب بقایه جوی لر، هم سرو لر خُضرا،
چمن لر طعن ائده فردوس اعلایه قصارتدن.
بو گون اول گوندو کیم، شاد اولدو روح پاک پیغمبر،
بو گون بیگانه‌لر عزل اولدولار تخت خلافتدن.
یئتیشدی چون خطابیم ساقی شکرلب و زیبا،
بو گونه ائتدی اظهار گوهر دورج فصاحتدن
کی، ای سردفتر ارباب نظم و نثر اولان
سیّد، بویور، نوش ائیله ساغر بادۀ شاه ولایتدن.
محب مرتضی، نوش ائت مئی، عصیان حساب اولماز،
اولور عاصی او کس کیم، ایچمه یه جام محبتدن.
ولی بو گفتگونون سرّینی ائیله منه روشن
گؤروم کیم، بیر نه لذت گؤرموسن بو جام عشرتدن؟
دئدیم: ای ساقی گولروخ، بو گون کؤنلوم کی، خرم دیر
بحمدالله، قوتاردی اهل عالم درد و محنتدن.
نصیب اولسون او طفل نورسه بیر عمر طولانی،
ایلاهی، دوشمه سین عالمده هرگز استراحتدن!
الا والاگوهر، سیّد سنه یازدی بو اشعاری،
تمناسی اونون البته واردیر اهل عزتدن.
ازل گوندن بودور عادت کی، هر بیر من کیمی شاعر
یازیب اشعار، ایستر کام دل ارباب همتدن.
الین توت سیّدین بیر شفقت ایله، ای صفا کانی،
امیدیم واردیر کیم، قالمایا ذاتین سخاوتدن.