منو
کعبه دیر وطن!
آهیم شرری یئتسه، نولور، عرشِ برینه
صبر ائتمک الورمی وطنین درد سرینه؟!
جمشیدِ جمه گؤرکی، زر آخیر نه‌لر ائتدی
ای فخر ائلیه ن صبح و مسا سیم وزرینه!
بیلمز وطنین قدرینی اول کس کی دنیدیر
صراف تانیر گؤهری ئتجک نظرینه(١)
زاهید نه یاتیبسان، هامی ملتلر اویاندی
غافل گؤزون آچ، اوُیما جهالت سفرینه
جنگ گاهدا دشمندن هراس ائیله مز اصلاً
بیر مرد کی، مغرور اولا دائم هنرینه
بیرکعبهٔ اهلِ عرفا دیر وطن، ای دل
شأن و شرفی یئتمیش اونون عرشِ برینه
واحددن اؤموب، شعرینه ناقص دئمه زیرا
بی تجربه دور گؤرمه‌میش عصار و قرینه
١مصرع بو شکلیده ده قئید اولموشدور:
صراف تانیر گؤهری چاتجاق نظرینه.