بختیارین پادشاها جاواب وئرمه‌سی

دئدی پس بختیار: ای شاه-عالم!
سنه توفیق-حق اولسون دمادم!
پناهینده سنی ساخلایا یزدان!
یئتیشمه‌سین سنه آسیب-دؤران،
سنه بدخواه اولا مجروح و خسته،
گلن دۆشمن قاپووا دسته-دسته،
اگر شاه ائیله‌میش قصد-هلاکیم،
منیم یوخدور اؤلومدن هیچ باکیم.
اۆمیدیم واردیر اول قادر ایلاهه،
زوال اولمویا هرگیز بیگوناهه.
کی، مندن اولمامیشدیر، ایشبو عۆصیان،
منه اولور اونون لۆطفی نیگهبان.
منیم بو ایشده یوخدور چۆن گۆناهیم،
خوداوند-جاهان اولور پناهیم.
بو گۆن احوالی میسکین و کمینه،
بو بنزر داستان-دادبینه.
وزیرین بیری‌سی اول قؽزا تؤهمت،
قؽلیب اول فعلیدن چکدی ندامت،
وزیری ایشبو تؤهمت وئردی باده،
اول عؤورت عاقیبت ایردی موراده،
دئدی سولطان، نئجه‌دیر بو حکایت؟
بیان ائیله بیزیمچون، قؽل روایت.