گوروم اولسون بو قبا اینیمده پیراهن کفن

تا جنون رختین گئییب، توتدوم فنا ملکون وطن،
اهل تجریدم، قبول ائتمن قبا و پیرهن،
هر قبا و پیرهن گئیسم مثال غنچه من.
“گر سنین چون قیلماسام چاک، ای بت نازیک بدن!
گوروم اولسون بو قبا اینیمده پیراهن کفن”.

گرچی سئودای سر زولفین ده‌دیم زار و ذلیل،
کئچمن اول سئودادان اولدیقجا منه عمر طویل،
سانما ترک ائدم بو سئودایی، گر اولسام هم قتیل،
“چیخمایا سئودای زولفون باشدان، ای مه، گر یوز ایل
استخوان کله م ایچره توتسا عقرب لر وطن”.

غالب اولدی صبحدم شؤوق گول رویین مانا،
سیر باغ ائتدیم کی، بوی گول وئره تسکین مانا،
گول گؤروب، یادینلا دُرّ اشک ساچدیم هر یانا،
“دوشدی شبنم، باغه گیر، تا گول نثار ائتسین سانا،
سبزه نین هر برگینه بیر دُرّ کی، تاپشیرمیش چمن”.

دئر ایدیم، ای دل، گتیرمه هیچ درد اهلینه شک،
تا سنی هم سالماسین بیر درده دؤوران فلک،
آلمادین پند ایمدی، عاشق سن، ایشین آه ائیله مک،
“ای کؤنول، عشق اهلینه هر شب گلردین شمع تک،
من دئمزمیدیم کی، بیر گون آغلایاسیدیر گولَن”.

خواه سنجاب ائیله سین فرشین، فضولی، خواه گول،
هجر ایله مطلق یوخو گؤرمز گؤز، اَگْلَنمز کؤنول.
یارسیز عشق اهلی نین دینلَنمگی ممکون دئگل،
“نئجه دینلَنسین حبیبی سنسیز، ای اندامی گول ؟
کیم، باتیر جسمینه تنده هر توک اولموش بیر تیکن”.