ای نور روخون مطلع انوار هیدایت!

ای نور روخون مطلع انوار هیدایت!
وی بحر و بر عشقینه یوخ حد و نهایت
لوح کؤنول اولموشدو خیالینا منقش،
اول گون که یوخ ایدی قلم و لوح و حکایت.
گر مردم ائدرسن ستم و قهریله ناکام
شککین وار ایکن کیمه قیلا کیمسه شیکایت.
غم یئمز ایدیم ختم جهان دوشمن اولورسا
گر لوطف ائدیبن قیلسا منه دوست حیمایت.
ظولمات ضلالتده قالار، منزله ایرمز
هر کیمه دلیل اولماز ایسه عینِ عنایت.
اسگیکلیک ایله بحر غمه توشدو دل و جان،
قویما بیزی بو ورطه‌ده، یا شاه ولایت!
لوطف ائیله غریبی قولونو ائیله‌مه گومراه
ای نور روخون مطلع انوار هیدایت!