حسرتا، دردا که بیر آرام جانی تاپمادیم

حسرتا، دردا که بیر آرام جانی تاپمادیم،
مئهر چوخ ائتدیم، ولاکین مهربانی تاپمادیم.
کئچدی عؤمروم، گؤرمه‌دیم بیر یار جانی‌دن وفا،
بی‌وفا دونیادا هم بیر خوش زبانی تاپمادیم.
بیر پریِ لامکانین عاشیق و حئیرانیام،
بی‌مکان اولدی مکانیندان نیشانی تاپمادیم.
قیلجا فهم ائدیب، بیلین، عزم ائتدیم آغزی سیرّینه،
ای دریغا! بونو ایتیردیم، هم آنی تاپمادیم.
ای غریبی! عالمی گزدیم مقیم اولماغا من،
آستان شاهدان یئیرک مکانی تاپمادیم.