منو
دنیز تاماشاسی
گۆنش غۆروب ائدیور؛ گؤی... مۆحیطیمیز گؤم‌گؤی...
گؤز ایشله‌دیکجه کؤنول اوچماق اۆزره چؽرپینییور،
گۆنش غۆروب ائدیور؛ گؤی... فضا، دنیز گؤم‌گؤی...
اوزاقدا، یالنیز اۆفوقلرده وار بیر عالم-نور.
بۆتون گؤزللیگی هپ سانکی توپلامیش یارادان،
دنیزده خلقه نیشان وئرمک ایستیور الان.
اوزاقدا باغچالار، الوان چادیرلار، اورمانلار،
آلئولنیب ده پاریلدار، گۆموش سولار چاغلار.
ملکلر ال-اله وئرمیش اوچار، قاچار، اوینار،
منکشه، پنبه چیچک پۆسکورور یانار داغلار.
غۆروبه قارشی دنیز صحنه‌ی-لطافت اولور.
غۆروبه قارشی دنیز باشقا بیر قیامت اولور.
چوجوقکن، ایشته گؤزل خاطیریمده‌دیر، گئجه‌لر
اؤیوب ده جنّتی تصویر ائدردیلر... دایم
ماراقلانیر، دۆشونوردوم: نه‌دیر شو بیلمه‌جه‌لر؟
یالان‌می؟ دوغرومو؟ — دئرکن یاناردی ایدراکیم.
فقط بو گۆن شو اۆفوقلرده پارلایان الوان،
اینان—دیور بانا—جنّتدن ائتمه شۆبهه، اینان!
گۆنش دالیب گئدیور؛ کؤشکو آندیران گمیمیز
اوچار، اوچار، قوجا قارتال قاناتلاریله اوچار.
درین-درین دۆشونورکن سؤنوک باقیشلی دنیز،
اونون سۆکوتونو یؽرتار دا، مین گۆرولتو ساچار.
گۆنش سؤنوب گئدیور، آی حزین-حزین دوغویور،
هاوا سرینلیور، اسمرجه ذرّه‌لر یاغییور.
فضا، دنیز، بۆتون اطراف کؤلگه، هپ کؤلگه...
کؤپوک ساچان گمی‌نین تا اوجوندا بن تنها،
قویولموشوم کؤپورن خؽزلی نهری دینله‌مگه
کی، چاغلاییب گئری آقدیقجا سارسیلیر دریا.
بالیقلار اویناشاراق هپ عیناد و حیدّتله
هۆجوم ائدر، آتیلیر آرقامیزجا شیدّتله.
کؤنول چوجوق کیبی سئیر ائیله‌دیکجه ایله‌نه‌رک،
شو ترس آخینتی‌یی کئچمیش حیاتا بنزتیور.
باقیب-باقیب دۆشونورکن، دنیز چیچکله‌نه‌رک،
داغیتدی فیکریمی ناگاه بیر شلاله‌ی-نور.
او، ایشته اؤزله‌دیگیم، سئودیگیم گؤزل مهتاب
کی، هر دقیقه ائدر روحا گیزلی-گیزلی خیطاب.
قوجاق-قوجاق اریتیلمیش گۆموش دنیزده آقار؛
آقار دا دالغالانیر، جذب ائدردی هر نظری.
کؤنول بو لئوحه‌یی دویدوقجا یۆکسلیر، قالقار،
اوچاردی گؤیلره، تقدیس ائدردی هپ قمری.
فقط قمرله برابر ایشیقلی یؽلدیزلار،
پاریلداشیر، آخیشیر، تیترشیردی خنده‌نیثار...
اوت، انگین فضاده روح اوچاراق،
کشف ائدر سانکی بیر یؽغین معنا.
کهکشان سۆتلو نهری آندیراراق،
ازلی بیر کیتاب اوخوردو بانا.
گؤی، دنیز ایشته بیر-بیریندن اوزاق،
ائیلیور آیری-آیری جلب-مراق.
گؤیده بیر بیتمه‌ین درینلیک وار
کی، دونار هر دۆشونجه حئیرتدن.
اوچا بیلسه‌یدی بلکه اینسانلار،
بیر شئی آنلاردی بلکه قۆدرتدن.
بو درینلیک، بو اؤلچوسوز بوشلوق
وئریور حیسّه، فیکره سرخوشلوق.
بو درینلیکده بیر حقیقت وار،
گیزلیدیر گرچی کور بئیینلر ایچین؛
لاکین اۆلویتیله هپ پارلار،
بللیدیر گؤرمک ایسته‌ینلر ایچین.
هر تفکّور کی، ایستیور جئولان،
ایشته بیر بیتمه‌ین گئنیش مئیدان!
بو تاماشایه قارشی بیر مۆدّت
قاپیلیب گئتدی روح-مۆضطریبیم.
آرییورکن فضاده بیر قوّت،
چؽرپینیب دوردو ناگهان قلبیم.
دلی، سرسم دۆشونجه‌لر جوشاراق،
گؤیده اوچماق دیلردی هپ قوشاراق.
آزاجیق کئچمه‌میشدی... بیر توفان
قوپاراق، چؽلدیریب قودوردو دنیز.
باقدیم اوینار دا ساللانیر هر آن،
بیر بئشیکدن سئچیلمیور گمیمیز.
فؽرلامیش بیر گۆرولتو اورتالیغا،
دالغا، هپ دالغا، هر طرف دالغا...
یوجا داغلار قدر، اوت، قوجامان
دالغالار گۆرله‌ییب گلیر هر آن.
گمی سرسمله‌ییب شو فؽرتینادان،
باغیریر، سانکی ایستیور دا آمان.
یۆکسلیر، یۆکسلیردی عرشه قدر،
آلچالیر، آلچالیردی فرشه قدر.
واردی هر گؤزده بیر تلاش اثری،
قورقو چؤکموشدو هر کسین یۆزونه.
اؤنده بیر مؤحتریز باقیشلی پری
دۆشونورکن، باقیب آلا گؤزونه،
گؤردوم آتشلی بیر عمل ساقلار،
تا اوزاقلاردا بیر تسلّی آرار.
بو حزین لئوحه‌دن نه‌دنسه بنیم
سارسیلیب روحوم اینلر، آغلاردی.
بورا شیدّتله هایقیریر دایم،
گؤی گۆرولدر، دنیز ده چاغلاردی.
یالواریب حاقا دینلی یا دینسیز،
«الله، الله!» سسیله دولدو دنیز.
بو کشاکش‌ده مؤحتشم، مغرور،
قوجا، سکسن یاشیندا بیر سیما،
اولو بیر داغ متانتیله وقور
قوجا بیر تۆرک ائدیب نامازی ادا؛
ویرد اوقور، حاقا ائیلر عرض-نیاز،
بلکه داغ سارسیلیر، او سارسیلماز.
اونجا تأثیری یوق شو توفانین،
پارلییور قهرمانجا ناصیه‌سی؛
اوقونور چؤهره‌سینده تورانین
شانلی تاریخی، کئچمیش عنعنه‌سی؛
اؤیله دایم مۆهیب، آغیر، دۆشکون
باقینیرکن ازر مۆحیطی بۆتون.
گؤیدن آیریلمایان آلئولی گؤزو
ساچار اطرافا شؤعله‌ی-ایمان.
بودور آنجاق دوعاسی، ویردی، سؤزو:
«ای بؤیوک تانری! ای بؤیوک یارادان!
هر بلادن اسیرگه یوردوموزو،
کامران ائیله شانلی اوردوموزو!..»
گؤز ایشله‌دیکجه کؤنول اوچماق اۆزره چؽرپینییور،
گۆنش غۆروب ائدیور؛ گؤی... فضا، دنیز گؤم‌گؤی...
اوزاقدا، یالنیز اۆفوقلرده وار بیر عالم-نور.
بۆتون گؤزللیگی هپ سانکی توپلامیش یارادان،
دنیزده خلقه نیشان وئرمک ایستیور الان.
اوزاقدا باغچالار، الوان چادیرلار، اورمانلار،
آلئولنیب ده پاریلدار، گۆموش سولار چاغلار.
ملکلر ال-اله وئرمیش اوچار، قاچار، اوینار،
منکشه، پنبه چیچک پۆسکورور یانار داغلار.
غۆروبه قارشی دنیز صحنه‌ی-لطافت اولور.
غۆروبه قارشی دنیز باشقا بیر قیامت اولور.
چوجوقکن، ایشته گؤزل خاطیریمده‌دیر، گئجه‌لر
اؤیوب ده جنّتی تصویر ائدردیلر... دایم
ماراقلانیر، دۆشونوردوم: نه‌دیر شو بیلمه‌جه‌لر؟
یالان‌می؟ دوغرومو؟ — دئرکن یاناردی ایدراکیم.
فقط بو گۆن شو اۆفوقلرده پارلایان الوان،
اینان—دیور بانا—جنّتدن ائتمه شۆبهه، اینان!
گۆنش دالیب گئدیور؛ کؤشکو آندیران گمیمیز
اوچار، اوچار، قوجا قارتال قاناتلاریله اوچار.
درین-درین دۆشونورکن سؤنوک باقیشلی دنیز،
اونون سۆکوتونو یؽرتار دا، مین گۆرولتو ساچار.
گۆنش سؤنوب گئدیور، آی حزین-حزین دوغویور،
هاوا سرینلیور، اسمرجه ذرّه‌لر یاغییور.
فضا، دنیز، بۆتون اطراف کؤلگه، هپ کؤلگه...
کؤپوک ساچان گمی‌نین تا اوجوندا بن تنها،
قویولموشوم کؤپورن خؽزلی نهری دینله‌مگه
کی، چاغلاییب گئری آقدیقجا سارسیلیر دریا.
بالیقلار اویناشاراق هپ عیناد و حیدّتله
هۆجوم ائدر، آتیلیر آرقامیزجا شیدّتله.
کؤنول چوجوق کیبی سئیر ائیله‌دیکجه ایله‌نه‌رک،
شو ترس آخینتی‌یی کئچمیش حیاتا بنزتیور.
باقیب-باقیب دۆشونورکن، دنیز چیچکله‌نه‌رک،
داغیتدی فیکریمی ناگاه بیر شلاله‌ی-نور.
او، ایشته اؤزله‌دیگیم، سئودیگیم گؤزل مهتاب
کی، هر دقیقه ائدر روحا گیزلی-گیزلی خیطاب.
قوجاق-قوجاق اریتیلمیش گۆموش دنیزده آقار؛
آقار دا دالغالانیر، جذب ائدردی هر نظری.
کؤنول بو لئوحه‌یی دویدوقجا یۆکسلیر، قالقار،
اوچاردی گؤیلره، تقدیس ائدردی هپ قمری.
فقط قمرله برابر ایشیقلی یؽلدیزلار،
پاریلداشیر، آخیشیر، تیترشیردی خنده‌نیثار...
اوت، انگین فضاده روح اوچاراق،
کشف ائدر سانکی بیر یؽغین معنا.
کهکشان سۆتلو نهری آندیراراق،
ازلی بیر کیتاب اوخوردو بانا.
گؤی، دنیز ایشته بیر-بیریندن اوزاق،
ائیلیور آیری-آیری جلب-مراق.
گؤیده بیر بیتمه‌ین درینلیک وار
کی، دونار هر دۆشونجه حئیرتدن.
اوچا بیلسه‌یدی بلکه اینسانلار،
بیر شئی آنلاردی بلکه قۆدرتدن.
بو درینلیک، بو اؤلچوسوز بوشلوق
وئریور حیسّه، فیکره سرخوشلوق.
بو درینلیکده بیر حقیقت وار،
گیزلیدیر گرچی کور بئیینلر ایچین؛
لاکین اۆلویتیله هپ پارلار،
بللیدیر گؤرمک ایسته‌ینلر ایچین.
هر تفکّور کی، ایستیور جئولان،
ایشته بیر بیتمه‌ین گئنیش مئیدان!
بو تاماشایه قارشی بیر مۆدّت
قاپیلیب گئتدی روح-مۆضطریبیم.
آرییورکن فضاده بیر قوّت،
چؽرپینیب دوردو ناگهان قلبیم.
دلی، سرسم دۆشونجه‌لر جوشاراق،
گؤیده اوچماق دیلردی هپ قوشاراق.
آزاجیق کئچمه‌میشدی... بیر توفان
قوپاراق، چؽلدیریب قودوردو دنیز.
باقدیم اوینار دا ساللانیر هر آن،
بیر بئشیکدن سئچیلمیور گمیمیز.
فؽرلامیش بیر گۆرولتو اورتالیغا،
دالغا، هپ دالغا، هر طرف دالغا...
یوجا داغلار قدر، اوت، قوجامان
دالغالار گۆرله‌ییب گلیر هر آن.
گمی سرسمله‌ییب شو فؽرتینادان،
باغیریر، سانکی ایستیور دا آمان.
یۆکسلیر، یۆکسلیردی عرشه قدر،
آلچالیر، آلچالیردی فرشه قدر.
واردی هر گؤزده بیر تلاش اثری،
قورقو چؤکموشدو هر کسین یۆزونه.
اؤنده بیر مؤحتریز باقیشلی پری
دۆشونورکن، باقیب آلا گؤزونه،
گؤردوم آتشلی بیر عمل ساقلار،
تا اوزاقلاردا بیر تسلّی آرار.
بو حزین لئوحه‌دن نه‌دنسه بنیم
سارسیلیب روحوم اینلر، آغلاردی.
بورا شیدّتله هایقیریر دایم،
گؤی گۆرولدر، دنیز ده چاغلاردی.
یالواریب حاقا دینلی یا دینسیز،
«الله، الله!» سسیله دولدو دنیز.
بو کشاکش‌ده مؤحتشم، مغرور،
قوجا، سکسن یاشیندا بیر سیما،
اولو بیر داغ متانتیله وقور
قوجا بیر تۆرک ائدیب نامازی ادا؛
ویرد اوقور، حاقا ائیلر عرض-نیاز،
بلکه داغ سارسیلیر، او سارسیلماز.
اونجا تأثیری یوق شو توفانین،
پارلییور قهرمانجا ناصیه‌سی؛
اوقونور چؤهره‌سینده تورانین
شانلی تاریخی، کئچمیش عنعنه‌سی؛
اؤیله دایم مۆهیب، آغیر، دۆشکون
باقینیرکن ازر مۆحیطی بۆتون.
گؤیدن آیریلمایان آلئولی گؤزو
ساچار اطرافا شؤعله‌ی-ایمان.
بودور آنجاق دوعاسی، ویردی، سؤزو:
«ای بؤیوک تانری! ای بؤیوک یارادان!
هر بلادن اسیرگه یوردوموزو،
کامران ائیله شانلی اوردوموزو!..»