منو
گئجه‌یدی
گئجه‌یدی... هر یئری ساریمیشدی بیر سۆکوت-حزین،
دونوق ضیالی فانارلار باخاردی هپ غمگین.
یاواش-یاواش یۆرویوردوم یولوملا پۆرفیکرت،
اؤنومله عرض-وۆجود ائتدی بیر سولوق صورت.
او بیر جاوان ایدی، کۆسکون باخیشلی، هم یورغون؛
وۆجودو خسته، مۆکدّر، حیاتی چوخ دورغون...
کسیک نفسله یۆرور، سؤیلنیر ده، اینلردی،
او بیر خیال-بعید آرخاسینجا تیترردی.
نه‌دنسه جذب ائله‌ییردی او هر آدیمدا منی،
همن ماراق ایله تعقیبه باشلادیم ایزینی.
اونونلا، ایشته اونون کؤلگه‌سیله چوخ محزون
یۆرور،گئدیر، دۆشونوردوم؛ گؤروندو بیر بالکون
کی، سۆسلو پنجره‌سی، شؽق، ایپکلی پرده‌لری،
ناسیلسا ائیله‌دی دیل‌خون زاواللی دربه‌دری.
دایاندی قارشیدا، حسرتله اشکبار اولاراق،
حزین-حزین باخینیب سؤیله‌ییردی سؽزلایاراق:
«سن، ای سئویملی ملک! آه... ظالیم، ای ظالیم!
سن ای ندیمه‌ی-روحوم، اۆمید-ایقبالیم!
سن، ایشته هپ سن ایدین جیلوه‌گاه-آمالیم،
کئچردی گۆنلریم اوّل سنینله شاطیر و شن.
نه اولدو؟ سؤیله، نئچین بؤیله بی‌وفا چؽخدین؟
شیکسته کؤنلومو بیلمم نئچین یؽخیب-یؽخدین؟
نئچین اۆمیدیمی محو ائیله‌دین؟ نه‌دن بؽقدین؟
نه‌دن آتیب منی، اغیاره همدم اولدون سن؟!
من عشقه اویماز، اینانمازدیم، ای پری-سحر!
او حیسّی منده فقط سن یاراتدین... ای دیلبر!
حۆضور-قلبیمی آلدین دا عؤمروم اولدو هدر،
توتولدوم ایشته او دام-بلایه غافیل ایکن...
منیمله هر گئجه هم‌بزم اولوب گۆلومسر ایدین،
محبّت اولماسا عالم خاراب اولار دئر ایدین،
دوداق-دوداقدا اؤپوشدوکجه خئیلی سؤز وئردین.
نه اولدو، اۆز چئویریب، قاچدین عاقیبت مندن؟
فقط باهار-شبابیمدا بیر چیچک بولدوم،
قاچیردیم الدن، اونون حسرتیله محو اولدوم.
او سنسن آه...سن! اوغروندا باخ ناسیل سولدوم؟
سنینله سؤندو حیاتیم، یانیب کۆل اولدوم من.
گل، ایشته قلبیمی گل یار، چؽخار محبّتینی!
گؤزل ملک! منی گل قورتار، آل امانتینی!
یئتر، یئتر!.. چکمم غئیر-بار-فیرقتینی،
قاپیندا کندیم اۆچون قازماق ایسترم مدفن.»
زاواللی گنجین او تیترک پۆرایشتیکا سسینی،
سۆکوت-لئیلی یاران نشئه‌سیز ترانه‌‌سینی
کیم آنلار، آه... اونا کیم اعتینا ائدر؟ هئیهات!..
او آشیانه گیرن شئی فقط سۆرور-نشاط...
او اینفیعالی، او سوزیشلی حالی کیم دینلر؟
وئریر جاواب اونا آنجاق سیتملی قهقهه‌لر.
قوپوب گلن او شطارتلی سس بیر ایستیغنا
کی، دایما اونو یاخماقلا حظّ آلیر گویا...
او سرسری، او سفیل... اونجا فضله‌دیر یاشاماق،
یاشارسا، هپ یاناراق یأس ایچینده محو اولاجاق.
سؤنوک وۆجودو ساچار هر دم آتشین فریاد،
فقط نه چاره! اثرسیز بۆتون بو ایستیمداد...
نهایت، اولدو رهاکاری ایضطیرابی اونون
الینده پاتلایان آتشلی بیر جؽلیز قورشون.
آیاقدا دورماق اۆچون اوندا یوخدو تاب و تاوان؛
سریلدی یئرلره، لاکین پۆرایضطیراب و فغان
دئییردی: «یوخ داها صبریم، گئجیکمه، گل، ملکیم!
گل، ایشته، گئتمه‌لی‌یم؛ الوداع!.. گؤزل ملکیم!..»
دونوق ضیالی فانارلار باخاردی هپ غمگین.
یاواش-یاواش یۆرویوردوم یولوملا پۆرفیکرت،
اؤنومله عرض-وۆجود ائتدی بیر سولوق صورت.
او بیر جاوان ایدی، کۆسکون باخیشلی، هم یورغون؛
وۆجودو خسته، مۆکدّر، حیاتی چوخ دورغون...
کسیک نفسله یۆرور، سؤیلنیر ده، اینلردی،
او بیر خیال-بعید آرخاسینجا تیترردی.
نه‌دنسه جذب ائله‌ییردی او هر آدیمدا منی،
همن ماراق ایله تعقیبه باشلادیم ایزینی.
اونونلا، ایشته اونون کؤلگه‌سیله چوخ محزون
یۆرور،گئدیر، دۆشونوردوم؛ گؤروندو بیر بالکون
کی، سۆسلو پنجره‌سی، شؽق، ایپکلی پرده‌لری،
ناسیلسا ائیله‌دی دیل‌خون زاواللی دربه‌دری.
دایاندی قارشیدا، حسرتله اشکبار اولاراق،
حزین-حزین باخینیب سؤیله‌ییردی سؽزلایاراق:
«سن، ای سئویملی ملک! آه... ظالیم، ای ظالیم!
سن ای ندیمه‌ی-روحوم، اۆمید-ایقبالیم!
سن، ایشته هپ سن ایدین جیلوه‌گاه-آمالیم،
کئچردی گۆنلریم اوّل سنینله شاطیر و شن.
نه اولدو؟ سؤیله، نئچین بؤیله بی‌وفا چؽخدین؟
شیکسته کؤنلومو بیلمم نئچین یؽخیب-یؽخدین؟
نئچین اۆمیدیمی محو ائیله‌دین؟ نه‌دن بؽقدین؟
نه‌دن آتیب منی، اغیاره همدم اولدون سن؟!
من عشقه اویماز، اینانمازدیم، ای پری-سحر!
او حیسّی منده فقط سن یاراتدین... ای دیلبر!
حۆضور-قلبیمی آلدین دا عؤمروم اولدو هدر،
توتولدوم ایشته او دام-بلایه غافیل ایکن...
منیمله هر گئجه هم‌بزم اولوب گۆلومسر ایدین،
محبّت اولماسا عالم خاراب اولار دئر ایدین،
دوداق-دوداقدا اؤپوشدوکجه خئیلی سؤز وئردین.
نه اولدو، اۆز چئویریب، قاچدین عاقیبت مندن؟
فقط باهار-شبابیمدا بیر چیچک بولدوم،
قاچیردیم الدن، اونون حسرتیله محو اولدوم.
او سنسن آه...سن! اوغروندا باخ ناسیل سولدوم؟
سنینله سؤندو حیاتیم، یانیب کۆل اولدوم من.
گل، ایشته قلبیمی گل یار، چؽخار محبّتینی!
گؤزل ملک! منی گل قورتار، آل امانتینی!
یئتر، یئتر!.. چکمم غئیر-بار-فیرقتینی،
قاپیندا کندیم اۆچون قازماق ایسترم مدفن.»
زاواللی گنجین او تیترک پۆرایشتیکا سسینی،
سۆکوت-لئیلی یاران نشئه‌سیز ترانه‌‌سینی
کیم آنلار، آه... اونا کیم اعتینا ائدر؟ هئیهات!..
او آشیانه گیرن شئی فقط سۆرور-نشاط...
او اینفیعالی، او سوزیشلی حالی کیم دینلر؟
وئریر جاواب اونا آنجاق سیتملی قهقهه‌لر.
قوپوب گلن او شطارتلی سس بیر ایستیغنا
کی، دایما اونو یاخماقلا حظّ آلیر گویا...
او سرسری، او سفیل... اونجا فضله‌دیر یاشاماق،
یاشارسا، هپ یاناراق یأس ایچینده محو اولاجاق.
سؤنوک وۆجودو ساچار هر دم آتشین فریاد،
فقط نه چاره! اثرسیز بۆتون بو ایستیمداد...
نهایت، اولدو رهاکاری ایضطیرابی اونون
الینده پاتلایان آتشلی بیر جؽلیز قورشون.
آیاقدا دورماق اۆچون اوندا یوخدو تاب و تاوان؛
سریلدی یئرلره، لاکین پۆرایضطیراب و فغان
دئییردی: «یوخ داها صبریم، گئجیکمه، گل، ملکیم!
گل، ایشته، گئتمه‌لی‌یم؛ الوداع!.. گؤزل ملکیم!..»