وطن

بیر گؤز آچ، ائی مست-صهبایی جهالت، قؽل نظر،
گؤر نه نووعیله پوزولموش، تارومار اولموش وطن.
باخ، نئجه دوتموش مۆسلمان عالمین خووف و خطر
هر طرفدن مؤحنت و درده دۆچار اولموش وطن.

یاتماق ایّامی دئییل، دۆنیانی توتموش قیل و قال،
لرزه‌دار ائتمیش جهانی ان بؤیوک بیر ایختیلال،
اۆمّتی قویموش فیشار آلتیندا، ائتمیش پاییمال.
«عالم-ایسلام» اولموش تمه‌ی-محو و زوال،
ورطه‌ی-اعدامه دوغرو رهسیپار اولموش وطن،
هر طرفدن مؤحنت و درده دۆچار اولموش وطن.

بیلمیرم بیزلرده‌کی بو خواب-بی‌پروا نه‌دیر؟
بو توتولموش قلب نه، بو چشم-نابینا نه‌دیر؟
جهلیدن تؤولید ائدن بو غفلت-بیجا نه‌دیر؟
باخ، بو غفلتدن نئجه مۆلک-وطن ویرانه‌دیر!
اؽشته بو ویرانه‌لیکدن خاریزار اولموش وطن،
هر طرفدن مؤحنت و درده دۆچار اولموش وطن.

دؤولت-ایسلام بیر واخت عالمه سولطان ایمیش،
اندلیسدن باشلاییب، تا خان-چینیستان ایمیش.
منبع-ایسلامه گر حبّ‌الوطن ایمان ایمیش.
اۆمّت-ایسلاما گر حبّ‌الوطن ایمنا ایمیش.
بس نئچین آخیرده بو نووعیله خار اولموش وطن،
هر طرفدن مؤحنت و درده دۆچار اولموش وطن.


آه! ایسلام عالمین محو ائیله‌دی جؤور و فیشار
بؤیله بیر اۆمّت اولارمی یئر اۆزونده پاییدار؟
بیر طرفده اؤولیالرده خیانت آشیکار.
بیر طرفدن میلّتی ائتمیش جهالت تارومار
بیر طرفدن پنجه‌ی-ظۆلمه دۆچار اولموش وطن،
گؤر نه نووعیله پوزولموش، تارومار اولموش وطن.

آه، صد افسوس، اویدوق مولّالار اووهامینه،
دستگیر اولدوق هامی زاهیدنومالار دامینه.
ذرّه‌جه سعی ائتمه‌دیک، قوومیت ایستحکامینه،
بولدو میلّیّت فنا، هم رخنه‌دار اولموش وطن،
هر طرفدن مؤحنت و درده دۆچار اولموش وطن.

«صدای-وطن»، 11 سئنتیابر ۱۹۱۲.