رضا بئی افندی زاده یه

رضا بئی افندی زاده یه

سلام اولسون سنه، ای یار جانی،
سالان گؤزدن من بی خانمانی.
عزیزیم، مهربانینی، تاجداریم،
الا ای غم گونونده غمکوساریم!
او گوندن کی، سن ائتدین ترک شیروان،
اولوبدور فرقتینده باغریمیز قان.
چیخیب بو ملک دن سن گرچی گئتدین،
ولاکین منزل مقصوده یئتدین.
سن ائتدین ساحت تفلیسی مأوا،
نه تفلیس، اول دیار جنّت آسا؛
نسیمی بوی جنّتدن معطر،
زلال پاکی رشک آب کوثر،
کمینه کوچه سی فردوس اعلا،
نشیمنگاه صد قیلمان و حورا،
در میخانه‌لر دایم گشاده،
مهیا هر طرفده جام و باده.
نه باده، اشک مریم تک مصفا،
نه باده، چون دم پاک مسیحا.
نه مستحسن عمل توتدو موافق
کی، اولدون جنت و فردوسه لایق.
بیز آخر بیر گولوستانین گولویدوک،
نه یئرده بیر گول اولسا بولبولویدوک؛
بیز ایکی مغز ایدیک بیر پوست ایچینده،
نظیری یوخ رفیق و دوست ایچینده؛
چراگاه ائیله‌ییب بیر سبزه زاری،
ایچردیک شربت بیر چشمه ساری.
فلک آخر سالیب فرقت آرایه،
بیزی سالدی غم و درد و بلایه.
فرحناک اول، عزیزیم، بو سفردن،
قوتاردین سن حقیقتده سقردن.
خصوصاً اول عزیز عرش پایه،
سالیب دیر باشوه لطف ایله سایه.
گؤتور ال روز و شب شوکر خدای
کی، مس تک یئتدی جسمین کیمیایه.
گوهر ایستردین، آخر کانه یئتدین،
خیضر تک چشمۀ حیوانه یئتدین.
توتوب الده همیشه نقد جانین،
ائدردین خدمتین پیر مغانین.
معین اولدو سنه آخردا پیرین
کی، اولدو اول یگانه دستگیرین.
قضا چکدی عنانین اول دیاره،
بلای فقردن اولدون کناره.
رضاسین گؤزله دایم اول عزیزین،
اولا هرگاه تشخیص و تمیزین.
مبادا اولاسان کفران نعمت،
رضاسی چون اونون صرف ایله همت.
برادرجان، رضا دیر چونکی آدین،
رضاسی نه رضا اول استادین.
اگر مندن سئوال ائتسن، برادر،
اولوبدور خاطریم غمدن مکدّر.
نه یاریم وار، نه جام خوشگواریم،
نه ده میخانه لرده اعتباریم.
بیزه شیروان آرا قحط اولدو بیر کار،
تاپیلمیر بوندا بیر مرد کرمکار.
چوخ ائتدیم دهرده هر کاره خدمت،
گهی خانه، گهی تجار و خدمت،
بیریندن اولمادی رفع ملالیم،
کئچیندی محنت و عسرتده حالیم.
هر اول بیر کیمسه کیم، اهل سخا دیر،
او کس سیمرغ دور، یا کیمیا دیر.
تاپیلماز ملک امکاندا وجودو،
برادرجان، قورو آدین نه سودو؟
یئتیب دیر قیرخا ایندی سن و سالیم،
بودور آنجاق جاهان ایچره خیالیم
کی، عمرومدن اگر وار ایسه باقی،
همیشه یاریم اولسون جام و ساقی.
اولوب بو خلق عالمدن کنارا،
ائدیم غم دفعینه ساغرله چاره.
باشیمدا وار شراب ناب شوقو،
ولی سنسیز مئی نابین نه ذوقو؟
اگرچی جام مئی راحت فزا دیر،
ولاکین یارسیز ایچمک خطا دیر.
امیدیم وار کیم، ساغ اولساق، ای یار،
یئتر آخر یئنه دیداره دیدار.
ائدر بیر چاره بو هجرانه مولا،
غرض کی، ائیله ییم سندن تمنا،
مبارک دستوه آلدیقدا خامه،
یازاندا لطف ایله شیروانه نامه،
قسم مولایه، ای رند قدح نوش،
خیالیندان منی ائتمه فراموش.