محمد تقی قمری یه جاواب

محمد تقی قمری یه جاواب

سنه، ای قمری شیدا، سلام بی شمار اولسون!
جاهان ایچره پناهین لطف حی کردگار اولسون!
یئتیشدی نامه نیز شیروانه، بیللاه، وحی مونزل تک،
گرک اول نامه یه اخلاص ایله جانلار نثار اولسون.
کمالین گون به گون گون تک کی، اولسون ظاهر عالمده،
وجودون عالم فانیده دایم برقرار اولسون،
ائله فکر ائتمی سیز من توتدوغوم ایراددن گویا،
بودور مطلب سیزه ذلت، بیزیمچین افتخار اولسون؟
عداوتدن اگر من توتموشام ایراد مخدومه، .
منه دشمن، ایلاهی، میر صاحب ذوالفقار، اولسون!
ولی، بیخود دئمیشکن “کوتله سیز” چوخ، طبعینیز سرکش
ائله بیر سؤزدن ایسترسیز کی، جنگ و گیر و دار اولسون.
کیمین گر توسن طبعینده واردیر بؤیله سرکش لیک،
محال امردیر کیم، اوندا تمکین و وقار اولسون.
بو قدری کلّه لیک کیم، سنده وار، ای کلّه دربندی،
گرک دیر کیم، سنین تک کله مه ترس کشتزار اولسون،
نه وجه ایله سیزی من سئومییم عالمده، ای یاران؟
تکی اهل کمال آفاق ایچینده صد هزار اولسون.
توتاق، قمری مه تابان، شعاع مهر رخشان دیر،
کیم ایستر آفتاب و ماهی کیم، عالمده تار اولسون؟
و لاکین یوخ “شعاعی” نین شعاع، محض ظلمت دیر،
دئییلمی حیف، ظلمت نور عادله نامدار اولسون؟
گرک دیر شعر لافین ائیله ین، ای بی خبر قمری،
روموز نظم ونثره آگه اولسون، هوشیار اولسون.
عروس نظمه بیر مشاطه لیکله ائیله سین زیور
کی، داماد خیاله حسن لطف و پره دار اولسون.
گتیرسین حجلۀ داماده هردم بکر مضمونلار
کی، اهل ذوق گؤرجک لطفونو بی اختیار اولسون.
بنات شعره آرایش وئرن اولسون گرک واقف،
نه کیم، هر بی خبر مشاطۀ رخسار یار اولسون.
باشیندا شور عشقین آرتار، اوندا شاهه ناز ائیلر،
گول نظمینله تا کیم، خار کولار لاله زار اولسون.
ایراق ایله حجازی چولغایا آوازۀ نظمین،
نوای دوکش شعرین بیناسی اوستوار اولسون.
بزرگ و کوچک و عرفان آرا شعر همایونون
گرک دیر قدرده مانند دُرّ شاهوار اولسون.
“نیشابورون صباحی” تک صفای طعبه وئر رونق
کی، تا فیروزه تک شعرین متاع هر دیار اولسون.
خطا، شاه ختایی طبعینیز ائتمیش الم برداشت،
نه لازیم دیر کی، شهر آشوبله دولسون، نگار اولسون؟
سرود شعرایله سوز و گدازیندن ندیر مطلب؟
ضرر وئرمز منه سینه نده گور یوز مین شرار اولسون.
مقام نظمه گلسن خاری جاهنگ اولما، ای قمری!
ادای شعرده چوخ قویما طبعین هرزه کار اولسون.
دوگاه روز و شبده پنجگاه فرض طاعت تک
سنه واجب دیر اؤز اشعارین حلاج شعار اولسون،
اشیرانی پریشان ائتمه، باشدان ائیله‌مه بیداد،
قوی احبابین سنه مشکل گونونده یار غار اولسون.
ابولچپوار آهنگی چپ ائتمه، راستلیق خوش دور.
دئییل ممکن بو کیم، کج طبع کس لر راستکار اولسون.
منه اولما مخالف کیم، خدنگیم کور ائدر چشمین،
مقابلده اگر دشمن منه اسفندیار اولسون.
گله گر زابل معناده طبعیم رستمی قهره،
گتیرمز تاب اگر دربنده تک یوز مین حصار اولسون.
نظر قیل، وورما چنگین تار شعر اهل عرفانه
کی، قانون بساط نظم الینده تار مار اولسون.
روا دیر اوج استغناده، ای بی بال و پر قمری،
سنه شهباز زرین بال و پر گلسین، شکار اولسون؟
منم اول شهسوار تند جولان روز هیجاده
کی، تاب ائتمز منه گر یوز سنین تک خرسوار اولسون.
رشادتله قدم میدانه قویسا فاریسی طبعیم،
سالار خاکه اگر مین لشکر خنجرگذار اولسون.
حمار طبع لنگین اوسته هر نادان سوار اولموش،
اومار کیم، توسن طبعیم تک اول هم راهوار اولسون.
مشام جانه هرگز خار و خس گول نکهتین وئرمز،
بو ناممکندو کیم، هر پؤشک دن مشک تاتار اولسون.
قطاره ساربان طبع چکسه رخشینی نظمین،
گرک دیر زلف حورادن اونا مشکین مهار اولسون.
خومارین وار، ای قمری، سنین غفلت شرابیندان،
سنه بو شعری گؤندردیم کی، تا دفع خومار اولسون.
اؤزون اؤز قوتین یاخشی بیلیرسن، غیری بیلمزسه،
ولی جهل مرکب سن، سنه بو جهل عار اولسون!
عجب ناصالح و بی آبرو اشخاص ارذال سیز،
سیزه شیخ سلاحین سویو، یارب، زهرمار اولسون!
بیزه بو مصرعی آخردا، ای قمری، دئمیشدین کیم،
“قویون، جانیم، منی دربندده شغلوم کسب و کار اولسون
سنی اوّلده شغلوندن ائدن طبع قیسیرین دیر؛
دخی بوندان سورا شغلون همیشه کسب و کار اولسون.
یقین کسب اهلی سن، جانیم، گؤزوم، ال چکمه شغلوندن،
گورک کسب اهلی شاعرلیک بساطیندان کنار اولسون.
یاراشماز شاعر اولماق، فی الحقیقت، اهل بازاره،
گرک تاجرلر ایچره شخص صاحب اعتبار اولسون.
بو شاعرلیک دن ال چک، چکمه ال اؤز کسب و کاریندان،
نه لایق دیر بو سیلکین اهلی هر بیر نابکار اولسون.
سیزین تک زاهد خشکون نه حاصل دیر کلامیندان؟
گرک شاعر اولان کس عشقباز و مئیگسار اولسون.
گرک شاعر اولان رخسار و زلف یار فکرینده
پریشان خاطر و آشفته دل لیل و نهار اولسون.
بو قمری لیک آدین بس ترک ائله، ایلش دوکانیندا،
سنینچون اعتبار، ای تاجر والاتبار، اولسون.
گرک قمری اولان کسده اولا بیر سروقد عشقی،
اونون فکریله دایم بیقرار و دوفیکار اولسون.
گرک بیر سروقد عشقینده اشک دیدۀ -
قمری آخیب سیلاب تک هر یانه رشک جویبار اولسون.
نه لازیم دیر بیزه بیر سیز تکی نافهم اولان شاعر
کی، هر بیر بیت ده یوز مین خطاسی آشکار اولسون؟
نه لازیم دیر یازام اشعار سیز تک بی کمال اوسته
کی، بو گول تک کلامیم چشمینیزده نیش خار اولسون؟
دئمیشدین مبحث شطرنجده، جانیم، روادیرمی
“حسین مداحی نین کرداری شطرنج و قمار اولسون”؟
کیشی شطرنج بیلمکچین قمارباز اولماز، ای غافل،
گرک عارف اولان هر علمده کاملیار اولسون.
اگر شعر آنلایان کس، قمریا، بیر شعرینی گؤرسه،
دئیر بو قومر جاهل گرک دیر سنگسار اولسون!
دئمیشدین اوچ یوز آلتمیش فنن وار، هانسیندا کاملسن؟
مرادین هانسی فنن ایسه بیان ائت، آشکار اولسون.
ازل فنّیم بودور کیم، مجلس مئی دن خبردارم،
همیشه ایسترم بزمیمده یار گولعذار اولسون
قماربازم، خراباتی، قلندر، جرسی و بنگی
غرض کی، منده وار عالمده هر پیس لیک کی، وار
بو خاصیتله سیزلردن یئنه یوز رتبه اعلایم سگ -
کاشی گرک کیم، اهل قومدان نیک کار اولسون
کؤنول، آختارما هرگز مرفعت اهل داغیستاندان
درخت بیدده ممکن دئییل دیر کیم، انار اولسون.
سمند طعبینه چوخ وئرمه جولان، سیّدا، بسدیر!
روا گؤرمه کی، قمری بوندان افزون شرمسار اولسون
همیشه تاجر عشق اول، صفا ملکونده سودا قیل،
الینده نقد جان مایه، خریدین زلف یار اولسون.
جمال ظاهری گزمه، صفای باطن ائت حاصل،
مجازیده حقیقت سئیرین ائت، حق آشکار اولسون.