احمد بئی یه

احمد بئی یه

السلام، ای گول گولزار سخا احمد بئی،
دُرّ دریای ادب، کان عطا احمد بئی.
یانمیشام سوز و گداز ایله، ائدیب دیر خاموش
شمع فانوس خیالیمی هوا، احمد بئی.
یئتدی بئی کسلیگیم اول غایته کیم یانیمدا.
دورماییب تند فرار ائتدی صبا، احمد بئی.
بیر خبر وئر منه بئی دن کی، نه وقتی گله چک،
هودهود خوش خبر شهر صبا احمد بئی.
بو سلیمانه هجوم ائیله‌دی دیوان بلا،
خاتم ایشراتیمه یئتدی بلا احمد بئی.
اکل ائدر منبعی عمرومو بو دانۀ فقر،
ییخیلار نخل قدیم، سینسا عصا احمد بئی.
خاتم عشرتیمی دیو آلیب دیر الدن،
حکموم اولماز دخی بیر شخصه ادا، احمد بئی
هر بساطی کی، تداروکله من ائتدیم چیده،
باده بذل ائتدی اونو باد فنا، احمد بئی.
دورلریم دورج دهانیمدا اولوبدور نابود،
گئتدی یغمایه او لؤلوی صفا، احمد بئی.
ای بشارت منش زادۀ سرخیل بشر،
مژده بخش دل ارباب وفا احمد بئی.
نوری یوخ گؤزلریمین، اینه یه محتاج اولدوم،
قاتماییب مردم چشمیمده ضیا، احمد بئی.
تیر اولان قامتیمی قوس فلک قیلدی کمان،
یان گئدر تیریم، ائدر ایندی خطا، احمد بئی.
تاجر چین ایدیم اوّلده، مطاعیم خوشبو،
ایندی کافوره دؤنوب مشک ختا، احمد بئی.
آغاریب موی سریم برف تک، ای کوه صفا،
نوباهاریمی ائدیب فصل شتا، احمد بئی.
حق ائده حاجی مرادیمی، مراده واصل،
اونو چوخ گؤرمه یه بیر قومه خدا احمد بئی.
دون ائشیتدیم کی، سنه شعر یازیب دیر مشفیق،
ائتمیسن سن ده اونا لطف و عطا، احمد بئی.
ائله بیلدیم کی، منه لطفی عطا ائیله میسن.
اولموسان ناصر قوم فقرا، احمد بئی.
سفرۀ جودوه مهماندو گروه علما،
ریزه خوار کرمین دیر شعرا، احمد بئی.
آز و چوخ هر نه ایسه ائیله میسن لطف اونا،
چوخلار اولسون سنه بو ایشده فدا، احمد بئی.
اؤزگه‌لر بئی وئرنی صاحبینه رد ائله مز،
بی اولان کیمسه ده اولماز بو ادا، احمد بئی.
دئدیم آرپامی ساتیب، بوغدا سرانجام ائدرم،
ذوق ایله ساز ائدرم برگ و نوا، احمد بئی.
جوهود اوغلو یئدی آرپانی بو ایل، من قالدیم،
اولمادی دسترسیم هیچ غذا، احمد بئی.
تنگ اولوب آخر اوغورلو بئی یه یازدیم نامه،
مهره میز سالمادی اول تاسه صدا، احمد بئی.
غنیم اولسون گؤروم اؤز آدی اونون ناظرینه،
مصطفی ده یوخ ایمیش هیچ صفا، احمد بئی.
شیخ علی بئی لیده تک بیرجه کریم بئی دو کیشی،
گلمه‌ییب، گتمه یه جک دیر اونا تای احمد بئی.
دولته صاحب اولور هر کیمه سالسا سایه،
سایۀ دولتیدیر ظل هما، احمد بتی.
وار امیدیم کی، کریم بتی گؤره بو اشان،
بنده ده بیلمه یه بو ایشده خطا، احمد بئی.
بیر قدر بوغدا عطا قیل منه، تا بتی گلسین،
اتیله سین برجومو لطفیله قضا، احمد بتی.
خانه دن اون قوتاریب، بوغدا تاغار بوش قالدی،
اوز وئریب دیر منه یوز درد و بلا، احمد بئی.
یا حساب ائت بئی یه، یا کیم اؤزون احسان ائیله،
نه ایسه، ایلگینن درده دوا، احمد بئی.
وار امیدیم کی، بو بیمار غم افلاسه،
داروی لطفون ائده لطف و شفا، احمد بئی.
ایکی مشفیق قدری ائتمه یه سن لطف منه،
خاطریم اولمایاجاق هیچ رضا، احمد بئی.
لطف قیل، ساخلا بو اشانمی، تا بئی گلسین،
نه وئرلر گؤرک اول بحر حیا، احمد بئی.