اویان، ای پیر-خوشدیل! قالق، آییل بیر خواب-راحتدن!
قیامتدیر، قیامت!.. قالق، اویان، ذئوق آل بو فۆرصتدن.
ملکلر گؤیدن ائنمیش، فئیض آلیرلار خاک-پاکیندن،
سئچیلمز شیمدی اصلا مقبرین گۆلزار-جنّتدن.
دونانمیش هر طرف پۆرشؤعله یؽلدیزلارلا... جایزدیر
کی، تیفلیس عرش-پۆراخترله دم وورسون رقابتدن.
آییل، ای شئیخ-وجدآور! آییل، باق گؤر نه عالمدیر؟
جیهان سرمست اولوب رقص ائیلیور شئوق-شطارتدن.
اویوب سن بیر ملکسیمایه ساتدین دینی، ایمانی،
آتیب احکام-قرآنی، اوزاقلاشدین طریقتدن.
فقط خوش بیر طریقت قویدون، اصلا محو اولوب گئتمز،
جیهان دوردوقجا پارلار، یۆکسلیر، دۆشمز طراوتدن.
زیارتگاهینی گۆلبوسهلر تزیین ائدر هر آن،
سن اهل-عشق ایچین بیر کعبه یاپدیردین محبّتدن.
«نهدیر معناسی عشقین؟!» سؤیلهینلر نئرده؟ بیر گلسین،
گؤروب قۆدسیّت-صنعانی، لال اولسون خجالتدن.
محبّتسیز بۆتون معنای-خیلقت شۆبههسیز هیچدیر؛
محبّتدیر، اوت، مقصد بو پۆرافسانه خیلقتدن.