منو
محمد تقی قمری یه
محمد تقی قمری یه
اگر اول حضرته محرم اولان باد صبا، قمری،
یئتیردی هردم اول درگابه بیزدن یوز دعا، قمری.
ز بس کی، شوق دیدارین دوشوبدور خاطر زاره،
چیخیب جان جسمدن، بیللاه، قیلیر میل هوا، قمری.
یازیب درد دلیمدن شمه یۀ شرح ائیله‌دیم تا کیم،
حضوروندا ادبله ائیله یه حالیم ادا، قمری.
پریشان دیر ز بس کی، خاطریم دوران ملالیندان.
تاپیلماز خاطر زاره وئرن ذوق و صفا، قمری.
خیالیم بس کی درهم ائیله‌ییب دیر خوب لر زلفو،
چیخار بیر شعر تحریر ائیله سم یوز مین خطا، قمری.
بعید اولماق گرک دیر شرح تتویل عبارتدن
کی، اولسون مختصر بونجا متول ماجرا، قمری.
دئییل دیر مطلبیم بو شعردن اظهار فضل ائتمک،
صداقتله سنه یازدیم بو شعری بیریا، قمری.
غرض پروانۀ شوقوم اولوبدور طوفینه مایل،
اولان، ای مجمع دربند آرا شمع عزا قمری!
وحید العصر، خلاق المعنای، قودوَتوش شَرا.
فصاحت کشورینده خسرو صاحب لوا قمری.
سنین ابیات سحرآثار و اشعار لطیفیندن
گلیر بیللاه، مشام جانه بوی آشنا، قمری.
شعاع نین اگرچی پرتو نظم فصیحیندن،
قیلیر سیماب چرخ اخزری کسب ضیا، قمری.
اگر اولسایدی “هسّان” عراب بو عصرده زنده،
فصاحت کسبینه سندن ائدردی التجا، قمری.
سپهری گرچی خورشید سپهر نظم دیر، لاکین
اولور خورشید نظمین ارزگاهیندا سوها، قمری.
خلیلین گولشن طبعی یئتیرمز بیر گول زیبا،
اگر اول گولشن ایچره اولماسا لطفون صبا، قمری.
هانی، گلسین سکندر کیم جاهانه کامیاب اولسون،
سواد خامه دن ظاهر قیلیب آب بقا، قمری،
پریشان ایدی هامی دلشکست گوشۀ غمده،
شکسته کؤنلومه اشعارین اولدو مومیا، قمری.
بو نوع معجوزایین نظم ونثرایله دخی، بیللاه،
مطیعم گرچی پیغمبرلیک ائتسه ادعا قمری!
قیلیب شاه حجازین مدحینه یوز نغمه‌لر آغاز،
چکیب شورایله مدح حیدره دلکش نوا، قمری.
مخالف دهرده هر لحظه یوز سوز و گداز ایله،
حصار مدح مولاده اولوب مدبت سرا قمری.
یئری واردیر بو گوندن بؤیله ملک شاهه ناز ائتسه،
اولوبدور آستان مرتضی ده چون گدا قمری.
مجالس لرده، مسجیدلرده تقریر ائتدیم اول نظمین،
اوخوندو هر طرفده مدحینه یوز مرحبا، قمری!
اولوبدور جدیمین اوصافینا چون طبعینیز گویا،
معین اولسون سنه دایم علی المرتضی، قمری!
سنی من وصف قیللام تا کی دنیاده حیاتیم وار،
نئچین کیم، اولموسان وصاف شاه کربلا، قمری.
منیم شاهیم، پناهیم، قبله گاهیم، تاجیداریمسان،
قبول ائتمیش سنی چاکرلییه شیر خدا قمری.
ائشیتدیم دایما شغلون سنین ذکر مصیبت دیر،
اولوبسان شمع بزم ماتم آل عبا، قمری.
تؤکوب خونابه گؤزدن بو غریبه آغلا کیم، دایم
گلیب فریاده آغلار محنتیندن انبیا، قمری!
قبول اولسا اگر کی، ماتم شاه شهیدانه،
دئییل بیر مصرع اشعارینا عالم بها، قمری.
حضور پاکینه واردیرسلامی اهل شیروانین،
سنه اهل محبت گؤندریر کلا دعا، قمری!
دمادم شعرلرائیله رقم ذکر مصیبتده
کی، تا اولسون سنه چو تحفۀ روز جزا، قمری.
اگرچی سیّد سرگشته سندن دوردور، لاکین
دئییل دیر عالم معناده اول سندن جدا، قمری.