منو
آخیر آدمیزادم!
عجب مجنونام اول زولفه اسیر الدوقجا دلشادم!
بوتون دنیا غمیندن، گوییا، بالمره آزادم
پری لرده یئنه بیر رحم اولور، گؤر بیر نه ظالیمسن
نولا، گر بیر ترحم قیلسان، آخر آدمیزادم؟
نه مجنون صبر ائدر هیجرینده، نه فرهاد ائدر طاقت
یئنه من دیم دوام ائتدیم، نه مجنونم، نه فرهادم
کؤنولده شؤقِ وصلین اولماسایدی، چوخدان اؤلموشدوم
اگر چی دردِ هیجران چکمگه عالمده معتادم
وصالین شربتیندن گؤرمه‌دیم بیر لذّت عؤمرومده
فراقین زهرینی ایچمکده آنجاق خیلی اوستادم
اول آهو گؤزلونون ممکندی زولفوندن خیلاص اولماق؟
نه ممکن دور منه، من که اسیرِ دامِ صیادم
منیم ایرادیمی تصحیح قیلماق غیر ممکن دور
بو نوعی، واحدا، باشدان آیاغا من کی ایرادم!