سعادت نه‌دیر؟

سعادت نه دئمک؟.. - بو سواللا من
اؤزومو چوخ یوردوم، تاپا بیلمه‌دیم.
سعادت نه دئمک؟.. بیر طلبه‌ایکن،
مکتبی آخیرا وورماقدیر، - دئدیم.

مکتبی بیتیردیم، ایشه ده گیردیم
سعادت بومودور؟ یوخ، بو دئییلمیش!
بؤیوک داهیلری اوخویوب گؤردوم
چوخلاری سئوگینی سعادت بیلمیش.

سئودیم! گئجه-گۆندوز یاندیم شام کیمی
ایضطیراب... گؤز یاشی... مین قان، مین قادا.
تاپمادیم یئنه ده سعادتیمی،
عشقین عذابلاری شیرین اولسا دا...

ائولندیم، حسرته سون قویماق اۆچون،
قورتاردی او شیرین ایضطیرابلار دا.
ایندی ده، قایغیلار آرتدی گۆن‌به‌گون
دئدیم: - آی سعادت، هارداسان، هاردا؟

سعادت اۆفوقموش... ال چاتماز اونا،
آیدین گؤرونسه ده او، بیزه گئندن.
آرزولار سؽغیشمیر اونون یولونا،
سندن اوزاقلاشیر یئریدیکجه سن.

سئیر ائدیب یاخینی، گاه دا اوزاغی
بیر آز سئچه بیلدیم قارانی آغدان.
یاخشی گؤرمک اۆچون اوجا بیر داغی
گرک سن باخاسان اونا اوزاقدان.

ائولندیم... هیجرانا سون قویماق اۆچون
قورتاردی حسرت ده، خوش اینتیظار دا.
ایندی ده قایغیلار آرتدی گۆن‌به‌گون.
دئدیم: - آی سعادت، هارداسان، هاردا؟

بلکه ده سعادت ائله بودور، بو:
"هارداسان، هارداسان، گل-گل" - دئمکدیر.
بلکه ده سعادت عؤمروموز بویو
نییسه... گؤزله‌مک... هئی... گؤزله‌مکدیر.

تاپدیم سعادتی دارا دۆشنده،
آلیب اؤز گۆجومو خیاللاریمدان.
کیمه‌سه... نه‌یه‌سه... هارداسا... من ده،
گرک اولدوغومو بیلدیگیم زامان.

چؽراق اول! نورونو آرتیر گۆن‌به‌گون
هر یئرده حیاتین بوغ ظۆلمتینی.
منجه، چؽراق اولوب باشقالارییچون
یانانلار تاپیبدیر سعادتینی!