منو
من ایسترم بلانی، چو ایستر بلا منی!
یا رب، بلای عشق ایله قیل آشنا منی!
بیر دم بلای عشقدن ائتمه جدا منی!
گئتدیکجه حسنون ایله زیاده نگاریمین،
گلدیکجه دردینه بتر ائت مبتلا منی!
من خاندان و ملازمت اعتبار و جاه،
قیل قابل سعادت فقر و فنا منی!
آز ائیله‌مه کل عنایتینی اهل درددن،
یعنی کی، چوخ بلا لره قیل مبتلا منی!
تمکینیمی بلای محبتده قیلما سُست،
تا دوست طعن ائدیب دئمه یه بیوفا منی!
اؤیله ضعیف ایله تنیمی فرقتینده کیم،
وصلینه ممکن اولا یئتیرمک صبا منی!
اولدوقجا من، گؤتورمه بلادن ارادتیم،
من ایسترم بلانی، چو ایستر بلا منی!
نخوت قیلیب نصیب فضولی کیمی منه،
یا رب، مقید ائیله‌مه مطلق مانا منی!