منو
سیتمین گرچی یامان دیر
۰۸۱ وه نه قامت، نه قیامت، بو نه شاخ گل تردیر؟!
نه بلا دیر نظر اهلینه، نه خوش مد نظردیر؟
گؤز یولودور کی، کؤنول ملکونه خوبلار گیر اوندان،
توتما، ای اشک، اونی بالله کی، عجب راهگذردیر.
نه گهر بولسا بگنمز، بورآخر یازییا دریا،
غالباً، کیم اونا مقصود دیشین کیمی گهردیر.
عشق عیبینی بیلیبسن هنر، ای زاهد غافل،
هنرین عیب دیر، امّا دئدیگین عیب هنردیر.
سیتمین گرچی یامان دیر، اونی ترک ائیله‌مه، بالله
کی، تغافل، ستمیندن داخی البته، بئتردیر.
آخر اولماز نئجه کیم، گؤز یاشی آخارسا، همانا
کی، دمادم اونا امداد قیلان خون جگردیر.
سرسری باسما قدم عشق طریقینه، فضولی،
احتیاط ایله کی، غایتده خطرناک سفردیر.