منو
جهانه ائیله‌دی لطف نسیمی گول اظهار
نه لطف دور یئنه کیم، بولدو سبزه دن گلزار؟
نه فیضدیر یئنه کیم، سالدی باغا باد باهار؟
مزیّن اولدی خط سبزه ایله روی زمین،
لطافتی خط سبز ایله اؤیله کیم، رخ یار.
حجاب غیبده هر فیض حق کی، مخفی ایدی،
جهانه ائیله‌دی لطف نسیمی گل اظهار.
صفای عالم ایچون شاهد عنایت حق
ریاض دهرده عرض ائیله‌دی گل رخسار.
صفحۀ چمنه یازدی خامۀ سبزه،
خط دلایل اثبات ایزد جبّار.
مظاهر اثر رحمت ائتدی هر طرفی
کمال قدرت حق فانظروا اولوالابصار.
گؤرونسه خلق رضاسی زمانه دن، نه عجب،
زمانه صورت اقباله اولدی آینه دار.
سپهر منتی آلتیندا اولسا دهر نولا،
گؤتوردو آینۀ دهردن سپهر غبار.
چراغ برغ قیلیب شمع لاله یی روشن،
صدای رعد قیلیب چشم نرگس بیدار.
توتوشدو حیرت ایله سینۀ ذوی الافهام،
آچیلدی عبرت ائیله دیدۀ اولوالابصار.
دماغی ائتدی معطر هوای غالیه بوی،
هوایی قیلدی معنبر سحاب گوهربار.
ضمیره ذوق وئریب مژدۀ تموّج گل،
جاهانا سالدی صفا مقدم نسیم بهار.
اونون کیمی کی، بو اقلیمه یُمن مقدم ایله
بوراخدی ذوق و صفا سرور سپهر وقار.
گل حدیقۀ اقبال و سرو باغ هنر،
مه سپهر ادب، شهریار لطف شعار.
محیط مرکز دولت ایاس پاشا کیم،
مدار ملکه دیر اقبالی نقطۀ پرگار.
سپهر منزلتی کیم، بوراخسا خاکه نظر،
قیلیر خواص ایله خاکی زر تمام عیار.
محیط حوصله ای کیم، گر ائتسه قطره یه میل
توجه ایله قیلیر قطره یی دُرِ شهوار.
صداقتینده ثبات سعادت و اقبال،
سیاستینده ثواب مهاجر و انصار.
صلاح اهلینه حِلمیله والی مشفق،
فساد دفعینه عدلیله حاکم قهار.
وجود کاملینه پادشاه عالمدن
سیرایت ائیله‌میش آثار سلطنت نه کی وار.
جهان فروزی گؤرن اول مه تمامی بیلیر
کی، آفتاب جاهانتابدن دیر اول انوار.
ایا بلند نظر آفتاب اوج هنر
کی، رسم دیر سنه حسن خصایل و اطوار،
کمال معدلتین وئردی استقامت ملک،
طبیب حاذقه سان کیم، ایریشدی بیر بیمار.
منور ائیله‌دی اقبالین اولیا برجین،
لوای عدلین اولوب اولیایه شمع مزار.
رواج بخش طریق امام عزم اولوب،
بنای شرع ایله وئردین امور ملکه قرار.
چراغ طلعت ایله کربلایه سالدین نور،
اول آستانه ده قیلدین دور نیاز نثار.
تمامی او مرادن سنه مسلم دیر
رعایت نسب و شرع احمد مختار.
یئتر بو اجر سنه اول زامان کی، عرض اولونور
جزا ایچون حقه بیر بیر سعادت ابرار.
خلاف غیر نصیب اولدی حین حکم سنه
زیارت حرم پاک حیدر کرّار.
کیم، اول خلیفۀ رابع دور و مناسب دیر
سنه کیم، حاکم رابعسن اونا قرب جوار.
شها، سعادت اقبالینا دیر اهل دعاگودور
جمیع اهل جاهان، کمترین فضولی زار.