پاییز ایدی، سرین یئللر اسیردی،
آغاجلاردان سولغون یارپاق الیردی.
اله آلدی چوماق، گئیدی چاریغین
ترک ائلهدی دوغما یوردون، اویماغین
یولا دۆشدو سحر چاغی تبریزدن
داغ یولوندا ایچدی آخار کهریزدن.
قارانقوشلار کؤچمهمیشدی باغلاردا
تویوق، خوروز ائشئنیردی اورتادا.
داغی، داشی بۆروموشدو آل گۆنش،
قالانمیشدی قورو یونجا، اوت، کۆلش.
گیردی کنده، تؽققیلداتدی قاپینی
دئدی: — آی قؽز پری، محیدی!
گل بری،
گۆللو باجی چؽخدی درحال پیهدن
دئدی: — صمد خوش گلیبسن.
گل گؤرک.
سرینلشیب هاوا، بلکه اۆشورسن
دور گل ائوه، وئریم سنه چای، چؤرک.
پای ساخلادیم سنه تندیر آشیندان
چؽخارت هله پاپاغینی باشیندان.
نه وار، نه یوخ، بیر دئ گؤروم شهرده؟
— «اینقیلاب وار گۆللو باجی هر یئرده!»
— او نه دئمک داینا؟ نهدیر اینقیلاب؟
— او بیر یاغلی پایدی، باللی حالوادی.
— قادان آلیم، بس او حالوا هاردادی؟
— وزیریمیز گؤندریبدیر تبریزه.
بو گۆن، صاباح باجی، وئررلر سیزه.
فیکره گئتدی، گۆللو دئدی: - اینانمام.
من بیر تۆرکهسایاق آرواد، هئچ قانمام.
گلدی کنده قارنی یوغون حؤکمران
پایلادیلار «مشروطه»نی بیر زامان.
یئتیشمهدی بیزه، خانلار بؤلوشدو،
کندخودا دا اونلار ایله گؤروشدو.
تالادیلار وار-یوخونو ائللرین،
آپاردیلار اکینچینین یئرلرین.
«مشروطه»دن بیر شئی بیزه چاتمادی،
«اینقیلاب»دان قادان آلیم، دئییرسن.
کندلیلره بو دۆنیادا نه چاتار؟
— سانما باجی، دۆنیا بئله قالاجاق.
سؤنمهیجک یاندیردیغین اود، اوجاق.
آغ اینقیلاب یارالاری ساغالتماز.
قؽش تۆکنر، یئنه کنده گلر یاز.
باخاجاقسان بیر گۆن داغدان گۆن آشدی
ایشیغیندان سؤنوک گؤزون قاماشدی.
پالچیق ائوین، قارا پیهن یؽخیلدی.
آغ کرپیجدن سنه اوتاق تیکدیلر.
نوهلرین شهره درسه گئتدیلر.
چای-چمنلر، باغ-باغچالار بؤلوندو،
اوزاقلاردان آیدین سحر گؤروندو.
خاطیرجمع اول باجی، دئییم من آچیق
بیر ده اولماز کندیستانلی دربهدر.
آیدینلادار یورد-یووانی آغ ایشیق،
یورددا قالماز «رهتی»دن بیر اثر.