ماضی!.. او گؤزل خاطیرهی-شؤوق و شطارت،
هر آن اولویور حافیظهپیرای-تحسّور.
آتی!.. او قارانلیق گئجه، پۆرطئیف مرارت،
دایم ائلهییر روحومو لبریز-تأثّور.
هردم نظریم ماضی-پۆرنشوهیه ناظیر،
جوشیش وئریور کؤنلومه حالا او مناظیر.
حالا او مناظیر، او اۆفوقلر، او سمالر!..
روحومدا اویاندیرمادا مین صبح-ربیعی.
تعقیب ائدهرک بیر-بیرینی لئیل-صفالر،
ایّام-الَم عقلیمه گلمزدی طبیعی.
بیر لحظه دۆشونمک نهدیر آنمازدیم او دملر،
یاخماقدا بو گۆن روحومو سوزیشلی الَملر.
هر شئی منه خندان گؤرونوردو او زامانلار،
اوخشاردی کیچیک قلبیمی هپ تازه چیچکلر.
پرّان ایدی بیر یاندا تبرزا کلهبکلر،
گویا سئویشیرلر، اؤپوشورلردی هپ اونلار.
گۆلقؤنچهلر ائیلردی سحر وقتی تبسّوم،
بۆلبوللر ایسه هپسی یئکآواز ترنّوم...
افلاکه باخارکن منی مفتون ائدیوردو،
پارلاق گۆنشین منظرهی-شعشعهداری.
آخشام دوراماز، غربه مۆسافیر گئدیوردو،
شرقین او گؤزل باکیرهی-لمعهنیثاری.
لاکین گئجه بیر باشقا تاماشا بولویوردوم،
یؽلدیزلارا حئیرتله باخیب شاد اولویوردوم.
یؽلدیزلارا حئیرتله باخار، اؤیله سانیردیم،
هپ تازه گلینلر گزینیر روی-سماده.
بیر هئیکل-سئودا کیمی پۆرشؤعله سانیردیم،
گؤردوکجه او محزون قمری سئیر و صفاده.
هر منظره مینلرجه لطافت ساچییوردو،
گویا کی، بدایع منه آغوش آچییوردو.
افسوس!.. او گؤزل گۆنلری ائتدیکجه تخطّور،
جوشماقدا بو گۆن دویغولاریم بؤیله دمادم.
محو ائتمهده ایمدی منی آلام-تحسّور،
هردم قارا خۆلیالار اولوب قلبیمه محرم.
لرزان ائلهییر روحومو مین دۆرلو مظالیم
افسوس... کی، ماضی عدم، آتی ایسه مۆظلیم...