منو
بیر قؽزین سون فریادی، یاخود زیندان گوشه‌سیندن بیر سس
یۆرکده قالدی مرامیم، دویولماز اولدو سسیم،
گؤزومده قالمادی نور، آه، ایشته سون نفسیم!..
مظالیم آتشی یاقدیقجا قاورولور بدنیم،
نه حال-مۆدهیش! آمان، سون گۆنوم بومویدو منیم!؟
سولوب باهار-شبابیم، دییشدی هر حالیم؛
بو صورتیم، بو وۆجودوم، بو دؤنموش ایقبالیم.
بنیمله دوغموش ایمیش سانکی ایضطیراب و کدر!...
زامان-شب... اویویور هر کس، ایستیراحت ائدر.
بۆتون جیهان اویویور، بی‌صدا، طۆیور و وۆحوش،
نۆجوم-ظاهیره هپ نیم‌خواب، هپ بیهوش...
سۆکون و حئیرته دالمیش فضای-نامحدود،
طبیعت عالمی اولموش دا سانکی خواب‌آلود.
بانا انیس اولاجاق ایشته بیر سولوق سیما!..
قمر، بنیم کیبی مۆغبر، او شبنرد سما.
بنیم کیبی او دا بی‌خواب و مۆضطریب-احوال...
بنیم کیمی او دا بی‌تاب، هم قرین-زوال...
بو فرقیمیز وار: او، وارسته‌ی-مظالیمدیر،
بنیم نصیب-حیاتیمسا ظۆلم ظالیمدیر.
او بختیاردیر، آرتیق اسارت آنلامییور،
گؤزل-گؤزل گزینیر، حۆرّ یاشار او سولغون نور.
فقط، اۆزر بنی هر لحظه بیر ورملی خیال،
اجلمی یاقلاشییور؟ یا نه‌دیر بو کۆسکون حال؟
نه‌دیر بو طئیف-مقابیر گؤزومده شؤعله‌فوروز!؟
تۆکتدی صبریمی، یا رب، بو حال-ویجدان‌سوز.
خاییر، خاییر، یاشامام غئیری، ای کدرلی حیات!
چکیل ده گئت، بانا راحت وئر! ایسته‌مم هئیهات!..
بن ایستمم یاشاماق، هر اۆمیدیم اولدو تباه،
اۆرکده قالدی بۆتون درد و حسرتیم، ائیواه!..
سن، ایشته ای گئجه‌نین آشینای-رازی قمر!
گزیب دولاشدیغین آفاقه ائیله‌دیکجه نظر؛
گۆذرگهینده‌کی همشیره‌لر، خانیم قؽزلار،
سنینله سؤیلشه‌رک حسب-حال ائدر، زینهار!
اونوتما، حالیمی آچ سؤیله! یالنیز اونلار ایچین
بو جان چکیشمگه وئردیم رضا کی، بلکه یارین
بو ظۆلمو دویمایاراق بختیار اولور اونلار.
اوت، بو نملی، ایشیقسیز، بو کیرلی زیندانلار
یئریم دئییلدی، فقط کندیم ایختیار ائتدیم،
بنیم بو ایشته وظیفه‌مدی. الوداع!. گئتدیم.
گؤزومده قالمادی نور، آه، ایشته سون نفسیم!..
مظالیم آتشی یاقدیقجا قاورولور بدنیم،
نه حال-مۆدهیش! آمان، سون گۆنوم بومویدو منیم!؟
سولوب باهار-شبابیم، دییشدی هر حالیم؛
بو صورتیم، بو وۆجودوم، بو دؤنموش ایقبالیم.
بنیمله دوغموش ایمیش سانکی ایضطیراب و کدر!...
زامان-شب... اویویور هر کس، ایستیراحت ائدر.
بۆتون جیهان اویویور، بی‌صدا، طۆیور و وۆحوش،
نۆجوم-ظاهیره هپ نیم‌خواب، هپ بیهوش...
سۆکون و حئیرته دالمیش فضای-نامحدود،
طبیعت عالمی اولموش دا سانکی خواب‌آلود.
بانا انیس اولاجاق ایشته بیر سولوق سیما!..
قمر، بنیم کیبی مۆغبر، او شبنرد سما.
بنیم کیبی او دا بی‌خواب و مۆضطریب-احوال...
بنیم کیمی او دا بی‌تاب، هم قرین-زوال...
بو فرقیمیز وار: او، وارسته‌ی-مظالیمدیر،
بنیم نصیب-حیاتیمسا ظۆلم ظالیمدیر.
او بختیاردیر، آرتیق اسارت آنلامییور،
گؤزل-گؤزل گزینیر، حۆرّ یاشار او سولغون نور.
فقط، اۆزر بنی هر لحظه بیر ورملی خیال،
اجلمی یاقلاشییور؟ یا نه‌دیر بو کۆسکون حال؟
نه‌دیر بو طئیف-مقابیر گؤزومده شؤعله‌فوروز!؟
تۆکتدی صبریمی، یا رب، بو حال-ویجدان‌سوز.
خاییر، خاییر، یاشامام غئیری، ای کدرلی حیات!
چکیل ده گئت، بانا راحت وئر! ایسته‌مم هئیهات!..
بن ایستمم یاشاماق، هر اۆمیدیم اولدو تباه،
اۆرکده قالدی بۆتون درد و حسرتیم، ائیواه!..
سن، ایشته ای گئجه‌نین آشینای-رازی قمر!
گزیب دولاشدیغین آفاقه ائیله‌دیکجه نظر؛
گۆذرگهینده‌کی همشیره‌لر، خانیم قؽزلار،
سنینله سؤیلشه‌رک حسب-حال ائدر، زینهار!
اونوتما، حالیمی آچ سؤیله! یالنیز اونلار ایچین
بو جان چکیشمگه وئردیم رضا کی، بلکه یارین
بو ظۆلمو دویمایاراق بختیار اولور اونلار.
اوت، بو نملی، ایشیقسیز، بو کیرلی زیندانلار
یئریم دئییلدی، فقط کندیم ایختیار ائتدیم،
بنیم بو ایشته وظیفه‌مدی. الوداع!. گئتدیم.