دیل زاریم نهان آغلار

سحرگه ناگهان گؤردوم، دیل زاریم نهان آغلار،
سریشک آل ایله هر دم چکر آه و فغان آغلار.

سئوال ائتدیم، نه باعث دیر چیخیب افلاکه افغانین،
تؤکر خون جیگر چشمین، باخار هر یان، روان آغلار.

کؤنول هوشیار ایمیش مندن، دئدی باد صبادن سور،
سراسیمه، قالیب حئیران، چکر آه، الامان آغلار.

صبادن سوردوم احوالی کی، ای هر حالیدن آگاه!
نه واقع دیر، سین تاری، اولوب دیل ناتوان آغلار.

دخی باد صبا گؤردوم، بسی دیلگیر نالان دیر،
تکلم یوخ بیان ائتسین، قالیب دیر بی زبان، آغلار.

توتولموش نطق گفتاری، دئدی: – ای ناتوان خسته،
نئجه شرح ائیله ییم حالی کی، جمله انس و جان آغلار.

گزردیم باغ صحرانی، پریشان حال ایله، گؤردوم،
دییب باد خزان سروه قوروتموش، باغبان آغلار.

زبان سؤزدن قالیب خالی، ترحم ائتدیم احوالی،
گؤزومه تار اولوب دونیا، دمادم جسم و جان آغلار.

بلی، گر گول بوداغینه، توخونسا تند باد دهر،
پریشان اولسا گول برگی، ائدر بولبول فغان آغلار.

پوزولدو رؤونق گولشن، داغیلدی زینتی باغین،
دوشوب تاب و طراوتدن، گول آغلار، گولسیتان آغلار.

دوشه یدی چرخ گردشدن، اولایدی دهر دون ویران،
بشر تاب ائیله مز هرگز، زمین و آسمان آغلار.

ایلاهی، گؤرمه سین گؤزلر یامان گونده بئله گونلر،
آمان وئرمز غم و موحنت، هامی پیر و جوان آغلار.

فراوان دیر غمیم، شرحین بیان ائتمک دئییل مومکون،
یاز، ای مصطوفی عالم، مودام اهل جاهان آغلار.

مداد اولسا اگر دریا، قلم اولسا اگر اشجار،
باشا یئتمز غمیم شرحی، قلم هر لحظه قان آغلار.

تنیم رنجور، یدل خسته، دخی بیر غمگساریم یوخ،
کیمه کیم، شرح ائدیم دردیم، گئدر تاب و توان آغلار.

بلی، چون کؤوکب طالع قبال ائتسه فلاک ایچره،
نوحوستله قیران ائیلر، اولور گر یامان، آغلار.

بو، دیوان قضاوت دیر، مقدّر روز ازلدن،
کی، هر دم نؤوع به نؤوع غملر یئتر، بو ناتوان آغلار.

کسیلمیش طافت و تابیم، باشیمدان عقل محو اولموش،
گؤزوم اشکی روان ظاهر، کؤدول دایم نهان آغلار.

دواسیز، درد بی درمان قالیب محزونی سرگردان،
ارسطو ایله لغمان، فلاطون زامان آغلار.

تماما درد و غملردن، فراقین دردی افزون دور،
اونون اوچون ناتوان هردم اولوب نالان، قان آغلار.