پیاله وئر منه، ساقی کی، چوخ پریشانم،
سویوق آمانیمی آلمیش، چۆ برگ لرزانم!
نه قاتیلم، نه دغلبازم، اؤیله باخما منه،
اسیر-ظۆلم-قضا، بیر زاواللی اینسانم.
سموری کۆرک وئریب تۆلکویه، ایته، قوردا،
مۆقدّراتی خوداونده مات و حئیرانم؟!
"کۆفر دانیشما"-دئییرلر اگر دئیم: "یا رب،
لیباس-پشم گئییب گۆربه، بنده عۆریانم!"
یاواش دئینده ائشیتمیر، دئییم قاییمدان پس:
- اهئی، اهئی، منه باخ! لاط و لوط مئیدانم!
دئیلله یوخدو قولاغی، گؤزو، گؤرر، ائشیدر؛
اینانمیشام بو سؤزه، من غریبه حئیوانم!