منو
جانلی جنازه
ماه-صیام گلدی، منی سالدی مؤحنته،
ای کاش، گلمه‌یه‌یدی اوروج بو ویلایته.
گؤرسن، مه-مۆبارکی، ساقی، بئش-اون تپیک
وور، بد سؤیله مندن او بی عار و غئیرته:
ای ماه-روزه، ای رمضان، ای فیلان، فیلان،
خلقی گتیرمه تنگه، اؤزون سالما غئیبته!
گئت هر یئره کئفیندی، ولی گلمه تبریزه،
یوخدور دوام منده اوتوز گۆن کسالته.
ایفطاری یوخ، اوباشدانی یوخ بینوالرین،
تکلیف-شاق حق ائله‌مز بی‌بضاعته.
ایفطار اۆچون کباب ائدیسن بیر چرک اتی،
ای مالیدار، گل بیزه، باخ بیر قناعته!
آخشام اولاندا چؤلمگی لبریز ائدر خانیم،
یعنی کی، بیر چرک سو تؤکر هفدیرم اته،
قلبی ضعیف ائدر بو غذا، عقلی تارومار،
من تاپدارام اوشاقلاری، آرواد دؤنر ایته.
آرواد منه یامان، من اونا سیلله و تپیک،
قان ائیلری، گر اولماسا همسایه واسیطه.
جنگ و جیدال ماه-مۆبارکده چوخ اولور،
حقسیز چؽخار فقیر گئده گر شیکایته.
وارلی اگر فقیرین ازه داش ایله باشین،
تنبیه ائدر حؤکومت او باشی جراحته.
"خمسین الف" آیه‌سی نازیلدی شأنینه،
الحق باهار گۆنلری بنزر قیامته،
بیر ایل قالیب اذانه هله باشی قوی یئره.
ای بیناماز، آچما گؤزون، باخما ساعته!
"یات، باشووی کسیم!" -دئسه واعیظ، وارام، ولی،
اما یوخام اوروج کیمی مۆشکول عیبادته.
چای ایچمه‌سم سحر گئدرم ایختیاردن،
قویمازلا - قویماسینلا منی باغ-جنّته!
مال-یئتیمی مولّا یئییر، من اوروجلوغو،
من مال-حقه بندم، او مال-رعیّته.
ای یار-غار، کافر ائدیرسن علی‌نی سن،
ایلشمیسن یئزید کیمی تخت-خیلافته.
طۆلّابی یؽغمیسان باشووا بیر مرام ایله،
مخفی دئییل مرامین، عمو، ذی‌فراسته.
عرضی قالیب ائشیکده مۆهاجیرلرین تمام،
امّا وئریر تۆمنلری اصحاب-ثروته.
اون مین تۆمن فقیر پولون دولدوران جیبه
تزویر ائدیب، حصیر سالیسان سن عیمارته....
ساقی، دۆنن بو واختی کئچیردیم برابدن.
دۆشدو گؤزوم او سمتده بیر بی‌کس عؤورته.
بیماریدی، غریبیدی، بی‌ایختیار ایدی،
مؤحتاج ایدی غذایه، دوایه، حیمایته.
من مۆضطریب باخیردیم او جانلی جنازه‌یه،
آغلاردی گؤزلریم او پریشان قیافته.
بیر تخته‌پاره تک قوروموشدو او بینوا،
گؤردوم او حال ایلن دؤشنیب خاک-ذیلّته.
زۆلفون ائدیب نیقاب سارالمیش عۆذارینه،
باشین قویوب داش اۆسته، گئدیب خواب-راحته.
شکلی بیان ائدیردی کی، بو بیر عزیز ایمیش،
بیچاره بیر قضا ایله دۆشموش بو حالته،
هر کس اونا باخیب دئدی: قالمیبدی بوندا جان،
من ده دئییردیم: عؤمرو یئتیشمیش نهایته.
ناگاه گتیردی هوشه اونو تاققاتاق سسی،
آچدی گؤزون یاواشجا، منی سالدی حئیرته.
بیر باخدی حسرت ایله، یئنه یومدو گؤزلرین،
ایدی باشین، اۆزون دایادی سنگ-عیبرته.
معجز: بو سس نه‌دیر؟ -دئدی؛ باخدیم، دئدیم کی: هئچ!
دؤولتلیلر گئدیرله نماز-جماعته.
بیر آه چکدی، شؤعله‌سی یاندیردی شاعیری،
یا رب، اولارمی چاره بو بیچاره میلّته!؟
ای کاش، گلمه‌یه‌یدی اوروج بو ویلایته.
گؤرسن، مه-مۆبارکی، ساقی، بئش-اون تپیک
وور، بد سؤیله مندن او بی عار و غئیرته:
ای ماه-روزه، ای رمضان، ای فیلان، فیلان،
خلقی گتیرمه تنگه، اؤزون سالما غئیبته!
گئت هر یئره کئفیندی، ولی گلمه تبریزه،
یوخدور دوام منده اوتوز گۆن کسالته.
ایفطاری یوخ، اوباشدانی یوخ بینوالرین،
تکلیف-شاق حق ائله‌مز بی‌بضاعته.
ایفطار اۆچون کباب ائدیسن بیر چرک اتی،
ای مالیدار، گل بیزه، باخ بیر قناعته!
آخشام اولاندا چؤلمگی لبریز ائدر خانیم،
یعنی کی، بیر چرک سو تؤکر هفدیرم اته،
قلبی ضعیف ائدر بو غذا، عقلی تارومار،
من تاپدارام اوشاقلاری، آرواد دؤنر ایته.
آرواد منه یامان، من اونا سیلله و تپیک،
قان ائیلری، گر اولماسا همسایه واسیطه.
جنگ و جیدال ماه-مۆبارکده چوخ اولور،
حقسیز چؽخار فقیر گئده گر شیکایته.
وارلی اگر فقیرین ازه داش ایله باشین،
تنبیه ائدر حؤکومت او باشی جراحته.
"خمسین الف" آیه‌سی نازیلدی شأنینه،
الحق باهار گۆنلری بنزر قیامته،
بیر ایل قالیب اذانه هله باشی قوی یئره.
ای بیناماز، آچما گؤزون، باخما ساعته!
"یات، باشووی کسیم!" -دئسه واعیظ، وارام، ولی،
اما یوخام اوروج کیمی مۆشکول عیبادته.
چای ایچمه‌سم سحر گئدرم ایختیاردن،
قویمازلا - قویماسینلا منی باغ-جنّته!
مال-یئتیمی مولّا یئییر، من اوروجلوغو،
من مال-حقه بندم، او مال-رعیّته.
ای یار-غار، کافر ائدیرسن علی‌نی سن،
ایلشمیسن یئزید کیمی تخت-خیلافته.
طۆلّابی یؽغمیسان باشووا بیر مرام ایله،
مخفی دئییل مرامین، عمو، ذی‌فراسته.
عرضی قالیب ائشیکده مۆهاجیرلرین تمام،
امّا وئریر تۆمنلری اصحاب-ثروته.
اون مین تۆمن فقیر پولون دولدوران جیبه
تزویر ائدیب، حصیر سالیسان سن عیمارته....
ساقی، دۆنن بو واختی کئچیردیم برابدن.
دۆشدو گؤزوم او سمتده بیر بی‌کس عؤورته.
بیماریدی، غریبیدی، بی‌ایختیار ایدی،
مؤحتاج ایدی غذایه، دوایه، حیمایته.
من مۆضطریب باخیردیم او جانلی جنازه‌یه،
آغلاردی گؤزلریم او پریشان قیافته.
بیر تخته‌پاره تک قوروموشدو او بینوا،
گؤردوم او حال ایلن دؤشنیب خاک-ذیلّته.
زۆلفون ائدیب نیقاب سارالمیش عۆذارینه،
باشین قویوب داش اۆسته، گئدیب خواب-راحته.
شکلی بیان ائدیردی کی، بو بیر عزیز ایمیش،
بیچاره بیر قضا ایله دۆشموش بو حالته،
هر کس اونا باخیب دئدی: قالمیبدی بوندا جان،
من ده دئییردیم: عؤمرو یئتیشمیش نهایته.
ناگاه گتیردی هوشه اونو تاققاتاق سسی،
آچدی گؤزون یاواشجا، منی سالدی حئیرته.
بیر باخدی حسرت ایله، یئنه یومدو گؤزلرین،
ایدی باشین، اۆزون دایادی سنگ-عیبرته.
معجز: بو سس نه‌دیر؟ -دئدی؛ باخدیم، دئدیم کی: هئچ!
دؤولتلیلر گئدیرله نماز-جماعته.
بیر آه چکدی، شؤعله‌سی یاندیردی شاعیری،
یا رب، اولارمی چاره بو بیچاره میلّته!؟