ازلده چون سنی بیر یار مه لقا دئمیشم
ازلده چون سنی بیر یار مه لقا دئمیشم،
هزار جان و دلی عشقینه فدا دئمیشم.
گؤزونله مردمینی فتنهی زمان بیلوب،
ساچین سلاسلینه حلقهی بلا دئمیشم.
بو جانه مهر رخون دلپذیر اولاندا سنین،
اونون شعاعینه والشمس والضّحی دئمیشم.
پناه قیلمیشام اول آستان دولته من،
خداست شاهد حالم که بی ریا دئمیشم.
هدایت ائتدی سنین شانیوه ز فضل اله،
بو معنیدن سنه من ختم انبیا دئمیشم.
وصال عشق رخون گنج ایمیش نهایتسیز،
ویرانه کؤنلومو اول گنجه آشنا دئمیشم.
حیات لم یزلی بولموشم وصالیندا،
لبینده چشمهی حیوانه جانفزا دئمیشم.
سنی یگانهی مقصود کاینات بیلوب،
وجود ذاتینا هم سایهی خدا دئمیشم.
حقیقی، وار غمینده بیمار هجر اولانا،
حدیث لعل شکربارینی شفا دئمیشم.