گل گیل که نور دیده جمالیندادیر سنین

گل گیل که نور دیده جمالیندادیر سنین،
دور قمرده فتنه هلالیندادیر سنین.
آغزین چو میم و زلف و قاشین نون و دال ایمیش،
کؤنلوم همیشه اول میم و دالیندادیر سنین.
ظلمات ایچینده چشمه‌ی حیوان ایمیش لبین،
خضرین حیاتی آب زلالیندادیر سنین.
آفاقی توتدو عشوه و حسنون ملاحتی،
اول فتنه دن که مردم آلنیندادیر سنین.
تا روز حشر نور هدایتدیر ای صنم،
مصباح لم یزل که جمالیندادیر سنین.
ایستر حقیقی وصلینده به کام دل،
اونون مرادی کام وصالیندادیر سنین.