زهی جان که بو جگر قانینا بو یانه دئدیم

زهی جان که بو جگر قانینا بو یانه دئدیم،
آفرین اول تنه که عشق اودونا یانه دئدیم.
کیم که جان قیلمادی اول دلبر عیاره نثار،
یاخدی حسرت غمیله باغریمی بریانه دئدیم.
نفس شهوت پرسین فعلینه آلدانما کؤنول!
که زیان ائیلر اونون علتی انسانه دئدیم.
زهد و تقوا خبرین عابد ربانیه سور،
اوخو اول آیتی کیم حق دئدی من کان دئدیم.
فلکین حشمت و اندیشه یسنین ترکینی قیب!
اؤزونو سالما بو غدار ایله عصیانه دئدیم.
خلوت و یار دئدیم باده‌ی گلرنگ لطیف
هر چه که یاره دئدیم، من اونو رندانه دئدیم.
قطره ی یاقوت جان پرورینین جرعه‌سینی،
ازلی عشق شرابیندان ایچن جانه دئدیم.
قیلدی بیگانه منی وصلینه همسایه‌ی هجر،
بو سببدن من اونا بیدل و بیگانه دئدیم.
چون اونون خال و رخی قویدو منیم جانیما داغ،
زهی دولت کیم اونون داغیله جان، یانه دئدیم.
آه و فریادینی بو عاشق آشفته دلین،
قامتی سدره، لبی چشمه‌ی حیوانه دئدیم.