ای ساچین ظلمت، رخون مهر ایله ماهی کؤنلومون
ای ساچین ظلمت، رخون مهر ایله ماهی کؤنلومون،
خاک درگاهیندهدیر اقبال و جاهی کؤنلومون.
واجب اولموشدور منه قیلماق مسخّر عالمی،
چون ایکی عالمده سنسن پادشاهی کؤنلومون.
ای خطین شانینده منزل آیهی امّالکتاب،
لوح محفوظیندهدیر حقدن گواهی کؤنلومون.
حسرتین دردی منی یاخدی فراقین نارینه،
جنّت وصلیندن اولدو عذرخواهی کؤنلومون.
تاج خسرودور سنین فضلیندن ای سلطان حسن،
فرق اقبال و سعادتدن کُلاهی کؤنلومون.
آفتاب صورتین زلف پریشانیندادیر،
شول جهتدن روشن اولموشدور سیاهی کؤنلومون.
غمزهی خونریز ایلن قیلدین مسخّر عالمی،
چون خط و خالیندهدیر لشکر سپاهی کؤنلومون.
وحدتین کویینده محو اولدو حقیقی تا ابد،
طور عشقیندیر ازلدن تکیهگاهی کؤنلومون.