منو
بیر نفر دوستا
بیر نفر دوستا
اوتدو افسرده چمن لر الم سرمادن،
گلدی گون مغربه میزان تلک پروادن.
چالیر اوقرب کیمی مردم لری تیر سرما،
دؤندو کاشانه جاهان بو علمای عظمادن.
زمحریر آلدی جاهان مولکونو، خورشید مگر
نظر مرحمتین کسدی بو گون دنیادن؟
هانی اول گون کی، چیخیب مهرایله خورشید فلک
عالمه فیض رسان اولموش ایدی جوزادون؟
گول آچیلمیشدی رخ یار کیمی گولشنده،
بولبول اولموشدو فرحناک گول رعنادن.
زنده ائتمیشدی صبا عالمی اعجاز ایله،
یوخ ایدی منت اموات دم عیسی دن.
آتشین گول لری گؤرسیدی اگر کیم، موسی.
فرق قیلمازدی گولوستانی دخی سینادن.
هودهودون وار ایدی باشیندا سلیمان کیمی تاج،
لاله بل قئیس کیمی سرخ مئی معنادن.
اشک داود کیمی ژاله گولون جامیندا
بولبولون لحنی کئچیب نوح فلک مینادن،
گولشه نین بیت مقدس دن اولوب قدری فزون،
لاله نین رنجی صفا بخش دم یحیی دن.
عرض اقدس دی جاهان، سانکی خزان بوختومنسر،
قتل اوچون عزم قیلیب چکمز الین یوغمادن.
ملک دنیانی کی، بو نوع ایله توتموش سرما،
چیخاجاق دیر، بیلیرم، روح من شیدادن.
چاره اولدور کی، منه هر گون ایچم بیر نئچه جام،
ائیله ییم گرم تن زاری مئی صهبادن.
ایچیم اول بادۀ گولگونی کی، تأثیری اونون
پیر صد سالۀ چاپوک جلوییر بومادن.
امر مشکلدو حقیقت اونو دا ایچسم اگر،
یوز سیفاریش گله جک دیر منه هر موللادن.
بیری منبرده چیخیب حکم ائده جک دیر کی، فلان
مئی ایچیب کافر اولوب، چیخدی الی عقبادن.
بیری مسجیدده گئدیب وعظ ائدچک دیر: او، شریر،
شوربیدیر، لعنت ائدین، حکم بودور مولادن!
اونا سیّد دئمه یین کیم، بون عباسیدیر اول،
عار ائدر احمد مختار بئله رسوادون!
بو یزید اوغلو اولئیدی اگر اولاد حسین،
اللله مللاه کی، ایچمزدی مئی حومرادن!
مایل قامت محبوبدور اول نامضون،
راست یول گئتمه دی، محروم اولاجاق توبادن.
باده یه، ساده یه بو ناخلف اولموش طالب،
اولدو مایوس دخی کوثرایله حورادن.
آلمایین هیچ سلامین، بو دئییل اسلامی!
بو شقاوتده شقی تردی هامی ترسادن،
مشورت حکمو ایله دون گئجه صحبت ائله دیم؛
بو خیالاتیمی حل ائتمه یه بیر دانادن.
دئدی: “ای شاعر شیرین سخن و نادرگو
کی، سنه منطقه الهام اولونور بالادن.
اولا عارف اولان کیمسنه بی باک گوره ک،
ائتمه یه واهیمه دنیا و مافیهادن.
رند بی باک اولان کسده گرک دیر جرعت،
قورخمایا گاو و اؤکوزدن کیمی هر غوغادن.
ائیله‌مه واهیمه نفرینی ندیر موللانین،
نه اجابت اولاجاق دعوت بی معنادن؟
کیم کی، مئی ایچسه، حقیقتده اگر کافر اولا.
بیر مسلمان تاپیلماز بو یکه دنیادن.
هر عمل خاتیمۀ کاره باخار، ای عارف،
عارف اول، عبرت ائله قصۀ بئرسیسادن
ثانیاً، ایندی کی، وار سنده خلایق خوفی
ایچمه مئی، کؤنلوو فارغ ائله بو پروادن.
بیر ساری کورک کی، اولا قیمتی بئش آلتی مانات
آل بورون، جانوو قورتار الم سارمادن”.
دئدیم: “ای دوست، اگر اولسا بئش آلتی ماناتیم،
نو غمیم وار ایدی سرمای ملال افزادن؟
درد بئش آلتی ماناتین دردیدیر، ای کان هنر”.
دئدی: “خوف ائتمه، طلب ایله فلان آغا دان.
قسمتین، قورخما، دخی عالم آرا حاصل دیر،
طالب اول، ائیله طلب اول گوهر والادن”.
حقی، ای رأیی اولان مهر فلک دن انور،
حقی، ای صدری ضیا بخش اولان شیرادن.
افضل عنصر آفاق سن، ای روح روان!
روح افضلدی حقیقتده هامی اعضادن.
گردش چرخ گتیردی بیزی بیر عصرده کی،
بخلی ترجیح وئریرلر صفت اسخادن.
عصریمیزده گؤرونر جود و سخادن بیر اثر،
گؤرونه دهرده هرگاه اثر عنقادن.
اولوب اول نوع ایله گؤر منقلب اوضاع جاهان،
گوهر امیدینی بیر کس ائله مز دریادن.
بوندان اقدم وارایمیش دهرده ارباب سخا،
گؤرونور جمله تواریخ جاهان آرادن.
فضلا سیلکینه هر نوع ایله احسانلار ائدیب،
آپاریب نام نیکی هر بیری بو دنیادن.
شعرالر اولوب اول شخص لرین وصافی،
فارغ البال هامی صنعت و استغنادن.
لیک بیر کس کی، سنین حقوه اولسا عارف،
دهرده واقف اولور نکتۀ استثنادن.
بار ایلاها، ائده سن عمر جنابیندا یوز ایل،
منی تک افسورده میزاج اولمویاسان سرمادن!